De staking bij de Ikea-vestiging in Wilrijk is geen alleenstaand geval. In de Ikea in Hognoul, vlakbij Luik, werd vorige week ook al elke dag door de meerderheid van het personeel gestaakt. Het personeel daar is de hoge werkdruk en het personeelstekort meer dan beu. De staking in Wallonië waait nu dus over naar Vlaanderen, met de vestiging van Ikea in Wilrijk als eerste mikpunt.
“De klachten over het personeelstekort zijn er al sinds januari”, zegt Dirk Van den Berg. “Door het gebrek aan mensen moet het personeel steeds meer taken doen, die niet in de arbeidsovereenkomst staan. Kassiers moeten bijvoorbeeld mee de rekken aanvullen, en keukenmedewerkers moeten mee in de winkel staan. Het is altijd hetzelfde: het personeel moet meer doen met minder volk. Daardoor worden verlofaanvragen ook steeds vaker geweigerd. Dit is niet houdbaar.”
Winkel is wel open
Zowel de socialistische vakbond ABVV als de christelijke vakbond ACV Puls blijven vandaag minstens tot 14 uur actie voeren. “Ongeveer de helft van het personeel dat vanochtend moest beginnen werken, staat buiten”, zegt Dirk Van den Berg. “De winkel is maandag wel open, maar doordat veel werknemers staken, zal onze actie gevolgen hebben voor klanten die vandaag willen langskomen, zowel in de winkel als in het restaurant.”
Er wordt verwacht dat de hinder het grootst zal zijn in het restaurant, omdat daar minder met zelfscans wordt gewerkt en omdat de stakingsbereidheid bij veel restaurantmedewerkers heel groot is. Maar ook veel personeelsleden van de winkel zelf werken dus zeker tot de na de middag niet.
Elke avond bekaf
Patricia Van de Velde (55) werkt al 35 jaar voor Ikea in Wilrijk. “Ik heb hier heel lang graag gewerkt, maar volgend jaar stap ik in een landingsbaan”, zegt ze. “Nu werk ik 30 uur per week, vanaf volgend jaar nog 18 uur. Zonder de hoge werkdruk zou ik niet in die landingsbaan zijn gestapt. Ik ben elke avond na mijn werk bekaf. Zo kan het niet langer. Personeelsleden die de hoge werkdruk beu zijn, gaan weg en worden amper vervangen. Er is geen familiale sfeer meer. En mijn privéleven leidt er ook onder. Ik krijg mijn werkrooster zes weken op voorhand. Dus als ik nu in pakweg december iets met vrienden wil afspreken, dan is dat onder voorbehoud, want het kan zijn dat ik bijvoorbeeld ‘s avonds van dienst ben. Zo kan het niet langer.”
Familiale gevoel is weg
Patricia verwijst ook naar jongere collega’s. “Jonge moeders kunnen bijvoorbeeld hun kinderen niet naar school brengen, omdat ze al om 8 uur moeten beginnen. En als hun kind ziek is en naar de dokter moet, kunnen ze daar niet vrij voor krijgen, en moeten ze maar een andere oplossing zoeken”, zegt ze. “Geen wonder dat mensen dit bedrijf verlaten. Vroeger keek het management in zo’n noodsituatie of er een menselijke oplossing was voor het probleem. Maar de laatste jaren is dat familiale gevoel totaal weg. Van een degelijk personeelsmanagement is er eigenlijk al lang geen sprake meer. We zitten op ons tandvlees en er wordt niet naar ons geluisterd.”
“Ik heb jarenlang heel graag voor Ikea gewerkt”, zegt Patricia. “Maar vandaag zou ik hier niet meer beginnen.”
