Kunstenaar Natalia Majchrzak (24) bij lingeriewinkel La Fille d’O: “Dualiteit tussen zelfzekerheid en angst weergeven”
In de eigenzinnige lingeriewinkel La Fille d’O in de Kasteelpleinstraat treffen we kunstenaar Natalia Majchrzak, druk in de weer met lichtbakken en foto’s op doek. Haar werk zal zaterdag tussen de kleurrijke lingeriesets van Murielle Victorine Scherre te zien zijn.
“Ik heb me laten inspireren door de winkel”, vertelt Natalia. In drie weken tijd maakte de kunstenaar een gloednieuw project. Ambitieus, aangezien ze tegelijkertijd aan haar masterproef fotografie werkt voor Sint-Lukas Brussel. “Het is een try-out geworden. Een persoonlijke ervaring met een universele weerklank, die ik wil delen met de bezoeker.”
Een jaar geleden maakte Natalia een incident mee op de trein. “Iets wat veel mensen jammer genoeg meemaken”, zegt ze. “Een man staarde me aan, duidelijk met verkeerde intenties. Hij seksualiseerde mijn lichaam, zonder dat ik daar de toestemming voor gaf. Doorheen de jaren heb ik de zelfzekerheid bij elkaar gesprokkeld om terug te staren of iets te zeggen zoals: kan ik u helpen? Vaak is die reactie genoeg om hen te doen ophouden.”
Maar die keer zonder succes. “Het was de eerste keer dat zoiets gebeurde. Ik voelde me opeens heel leeg en gereduceerd tot een product. Al mijn zelfzekerheid viel weg. Die dualiteit tussen zelfzekerheid en angst wil ik weergeven in mijn project.”
In Lilith’s Exhaustion staat ze zelf voor de camera in lingerie van La Fille d’O. “Het is naast een artistiek project ook een vorm van therapie. Een manier om mijn lichaam terug te claimen. Ik creëerde een woman warrior personage met een ironische knipoog. De sleutels tussen de knokkels staan symbool voor de angst waarmee vrouwen vaak kampen. De vleugels verwijzen naar Lilith, de eerste vrouw van Adam volgens de Joodse mythologie.”
Net als bij La Fille d’O draait het project om het bezitten van je eigen lichaam. “De macht om zelf te kiezen wanneer je je sexy wil voelen en dat niet door iemand anders te laten beslissen.”
Schilder Ilke Geerts (26) in café Korsakov: “Het sociale aspect van een rokersruimte staat in contrast met de slechte gewoonte”
Twee straten verder ontmoeten we Ilke Geerts (26) in café Korsakov op het Mechelseplein. Maar daarvoor moeten we eerst een heus rookgordijn trotseren. De studente vrije kunsten aan Sint-Lukas Brussel exposeert in de rokersruimte twaalf geschilderde portretten van jawel, rokende mensen. “Oorspronkelijk maakte ik de schilderijen voor een groepsshow, waarbij ik een oude fotostudio ombouwde tot een rokersruimte”, vertelt de kunstenares. “Bezoekers mochten er ook een sigaret roken.”
Zelf rookt Ilke nochtans niet. “Als kunstenaar ben ik vooral geïnteresseerd in het uitgaansleven en het sociale aspect dat daaraan vast hangt. De rokersruimte is een plek waar iedereen samenkomt en waar snel contacten worden gelegd”, zegt Ilke. “Dat staat volledig in contrast met de slechte gewoonte die het is en de manier waarop ernaar gekeken wordt.”
De kunstenares schildert al zo lang ze zich kan herinneren. “Daar voel ik me nog steeds het meest comfortabel bij, maar ik zoek graag naar manieren om mijn schilderkunst in installaties te verwerken.” Voor de meeste portretten vertrok ze vanuit foto’s van vrienden in het uitgaansleven. “Maar sommige schilderde ik ook vanuit mijn eigen verbeelding.”
Dat Ilke haar werken tentoon mag stellen in de rokersruimte van Korsakov, brengt haar in een nostalgische bui. “Het Mechelseplein is de plek waar ik voor het eerst van het uitgaansleven proefde, het voelt daarom als een origin story.”
Elektropunktrio Brorlab in Libanees restaurant Cedars: “Fysiek uitputtend maar krachtig”
We sluiten onze Notspot Kunstroute af bij Cedars in de Kammenstraat. Zodra we binnenstappen, biedt zaakvoerder Jawad Ghorayeb ons spontaan een hapje aan om te proeven. Liefhebbers van de Libanese keuken kunnen bij hem terecht voor lekkere broodjes maar zaterdag wordt de sfeer van de idyllische zaak voor een halfuur volledig omgegooid. Het elektropunktrio Brorlab zal de toonbank doen daveren met een liveoptreden. “Onze set duurt een twintigtal minuten”, vertelt zangeres Sam De Clercq (25), wiens bandleden in Gent vertoeven voor een concert. “Kort maar krachtig. Dat is voor mij echt noodzakelijk. Een set zingen met Brorlab is fysiek heel uitputtend.”
De stem van het drietal studeert kleinkunst aan het Conservatorium van Antwerpen. Een opleiding die je niet meteen linkt aan het genre. “Al is de studierichting veel veranderd. Er is ruimte voor meer dan klassieke kleinkunst.”
Sam vormt al vier jaar lang Brorlab samen met bandleden Raf en Casper. “Onze bassist zocht een vrouwelijke stem voor een plaat die hij opnam met een ander project. Toen kreeg ik de smaak te pakken.”
Het wordt spannend zaterdag, aangezien ze nog niet gerepeteerd hebben op locatie. “Maar we zijn geroutineerd in onze set, dus dat komt zeker goed.” De groep staat dan ook bekend om zijn 15 minuten durende blitz-concerten. Met zang, gitaar, bas en een drumset op smartphone beloven ze met nummers van amper een minuut de Kammenstraat wakker te schudden.
Lijst deelnemende locaties en artiesten via @notspot_kunstroute op Instagram.
