De directie van steenfabriek Wienerberger kwam in februari van dit jaar vanuit de hoofdzetel in Kortrijk naar Westmalle om een intentieverklaring af te leggen. De werknemers vreesden dat de sluiting zou worden aangekondigd, ondanks de positieve financiële cijfers. En dat bleek ook het geval. Uiteindelijk werd het sociaal plan aanvaard door 95 procent van de werknemers.
Woensdag is de eerste fase van de sluiting van start gegaan met het doven van de oven. Achter de ramen hangen bedankingen voor de eerste collega’s die vertrokken zijn. “De oven dooft, de warmte blijft. Jullie handen, hart en humor vormden meer dan steen. Jullie bouwden hier een familie. Bedankt voor alles Stakke en Jurgen.”
Vrije keuze
Alle ongeveer 55 werknemers kregen de vrije keuze: blijven of vertrekken met een vertrekpremie. Als ze blijven, krijgen ze een job aangeboden in een van de twee vestigingen van Wienerberger in Beerse en Rumst. Er zijn dus geen gedwongen ontslagen.
De sluiting van de steenfabriek in Westmalle wordt in drie fasen uitgevoerd. Woensdag was de eerste fase met het stoppen van de oven en de productie. In een tweede fase wordt er gestopt met de nabehandeling. De derde fase omvat het leegmaken van de kades. Die laatste fase zou einde juli 2026 afgerond moeten zijn.
Omdat op 5 procent na iedereen het sociaal plan aanvaard heeft, houden de werknemers en vakbonden zich koest. Maar het is duidelijk dat de sluiting emotioneel toch een zure appel is. Wienerberger Westmalle was de meest diverse fabriek van de hele groep. Iedereen hing er hard aaneen.
Twee van de types gevelstenen die in Westmalle werden gemaakt, staan al jaren in de top 10 van best verkopende gevelstenen in ons land. Maar de steennijverheid heeft het zwaar door de slabakkende bouwsector en de zware CO2-uitstootbeperkingen in het kader van de klimaatdoelstellingen.
Rik en Frans Quirijnen
De steenfabrieken zijn onlosmakelijk verbonden met Westmalle. Rik Quirynen startte samen met zijn broer Frans meer dan honderd jaar geleden de steenfabriek Quirynen. Later werd het Terca Quirynen en nog later Wienerberger. Generaties Mallenaren verdienden er hun boterham. Bijna iedereen die in de Sint-Jobbaan woonde, werkte in de steenfabriek.
Net zoals Jos, die donderdagochtend aan zijn ouderlijke woning aan de overzijde van de fabriek aan het klussen was. “Ik heb er veertig jaar gewerkt, mijn broer heeft er gewerkt en mijn vader heeft er gewerkt”, vertelt hij, terwijl hij op een oprit staat, die mooi aangelegd is met lokale kleiklinkers van Wienerberger. “Overschotjes die ik destijds van onder de oven heb geraapt. Het huis is gezet met de laatste bakstenen uit de oude ringoven.”
De buren zijn benieuwd wat er volgend jaar op de site gaat komen. “Het is industriegebied en er is overal een tekort aan bedrijventerreinen. Dat zal hier wel als kmo-zone ontwikkeld worden”, denkt Jos.
