Griet en Fons ontvangen ons in een lege feestzaal aan het Leiseinde in Zevendonk. Hier zijn ooit veel mensen getrouwd, gevierd en herdacht. “We hebben de feestzalen geopend op 23 maart 1989”, weet Griet nog. “Het zijn altijd feestzalen en een zondagsrestaurant geweest. Rotary Turnhout had hier ruim 25 jaar lang een clublokaal.”
Griet toont ons een porseleinen bord met een uitsparing, waarin een wijnglas kan worden gehangen. “We deden ook jarenlang de catering voor de Flandriaboten. Deze bordjes gebruikten we voor de walking dinners.”
In De Oude Eik werden memorabele feesten gegeven. “Ik herinner me een bedrijfsfeest”, vertelt Fons. “De organisator had ons gevraagd of er confetti mocht worden gestrooid. Na het feest lag er, zonder overdrijven, een laag van tien centimeter confetti in de zaal.” Griet lacht: “Dat was het laatste feest met confetti.”
Griet en Fons zagen trends komen en gaan in de feestzaal. “Vroeger werden we vaak gevraagd voor communiefeesten, maar dat is helemaal uit de mode”, zegt Griet. “Op zo’n feest was het traditie dat we een ijslam serveerden dat bloedde wanneer de communicant er de kop afsneed.” Fons knipoogt: “gruwelijk. Ooit is hier zo’n communicant flauwgevallen toen het lam begon te bloeden.”
Vele helpende handen
Fons en Griet deden de feestzalen een eerste keer van de hand in 2012. “We sloten een huurkoopovereenkomst met de overnemer”, vertelt Griet. “We lieten een bloeiende zaak achter, maar die ging snel achteruit. De overnemer haakte vier jaar later, in 2016, af. We hebben de zalen dan weer zelf geopend. Eigenlijk hadden we dit altijd graag gedaan.”
De ondernemers moesten De Oude Eik wel weer van de grond opbouwen. Na twee jaar stond het orderboek weer vol en draaiden de feestzalen als vanouds. “En dan brak corona uit”, zucht Griet.
Alles moet weg, van tafels en stoelen tot bestek, glazen, keukengerei. We hebben alles nog eens proper afgewassen
Griet Van Rooy en Fons Mertens, Uitbaters Feestzalen De Oude Eik
Toch dachten Fons en Griet niet aan stoppen. Maar eind 2022 sloeg het noodlot toe. Fons kreeg kanker, moest een zware behandeling ondergaan en kon het zware werk niet meer aan. “We konden wel rekenen op trouwe vrienden en familie”, vertelt Fons. “Maria en Sus, die hier al jaren werkten, namen veel taken over, onze kinderen hielpen waar kon en Paul, die hier ooit als kok had gewerkt, nam mijn job over. Samen kregen we het allemaal geregeld. Zelfs toen Griet bij een zware val beide polsen brak. Onze familie voerde haar een halfjaar lang naar waar ze maar moest zijn, want zelf kon ze geen auto meer rijden.”
En dan werd kok Paul geveld door een hartaanval. “Dat was rond Pasen”, vertelt Griet. “Gelukkig gaat het nu weer beter met Paul, maar hij is nog in behandeling. We zagen het niet zitten om nogmaals versterking te zoeken. Daarom hebben we beslist om De Oude Eik te sluiten.”
Griet belde alle klanten op. Zij die voor 1 juli hadden gereserveerd, werden gerustgesteld. Wie na die datum een feest had gepland, had dan nog voldoende tijd om naar een alternatief op zoek te gaan. “We hadden nog feesten gepland tot februari. Het was dus met een dubbel gevoel dat we die klanten moesten bellen. Gelukkig reageerden ze allemaal erg begripvol.”
Griet en Fons willen al die klanten, die jarenlang op hun een beroep hebben gedaan, bedanken. “Het zijn er veel te veel om op te noemen, maar ik denk spontaan aan de familie Van Riel, die hier vanaf het eerste jaar een familiefeest organiseerde en er ook volgend jaar nog een had gepland. Of aan de onderofficieren die hier wel drie keer per jaar een feest hebben.”
Inboedel moet weg
Vrijdag 4 juli van 15 tot 22 uur en zaterdag 5 juli van 10 tot 17 uur organiseren Fons en Griet nog een uitverkoop. Een buitenkans voor verenigingen, zeggen ze: “Alles moet weg, van tafels en stoelen tot bestek, glazen, keukengerei. We hebben alles nog eens proper afgewassen.”
Daarna vertrekken Fons en Griet naar Compostella. Fons doet dat op de motor. “Ik ben lid van Bikers Okra Kempen. Toen ik ziek werd, vertelde een ander lid me dat ik een doel moest stellen. Dat heb ik gedaan. 6 juli vertrek ik.”
