Leon van de pomp. Zo gaat Hasselaar Leon Hurkmans al bijna vijftig jaar door het leven. Hurkmans wordt volgende week 82 jaar, maar runt nog altijd zijn tankstation langs de Maastrichtersteenweg in Hasselt. “Elke ochtend om 7 uur open ik mijn pomp en ik bedien mijn klanten tot zes uur ’s avonds”, zegt Leon. Dat zijn shiften van bijna elf uur. En dat zes op zeven. “Ik kan mij geen leven zonder mijn pomp voorstellen.” Aan stoppen denkt hij nog niet. “Ik wil nog doorgaan tot ik 85 jaar ben.”
Het pompstation van Leon Hurkmans ademt nostalgie. Het kleine station – met twee pompen – dateert al uit midden jaren zestig én wordt nog altijd permanent bemand. Door dezelfde pomphouder: Leon Hurkmans. Zijn gezegende leeftijd van 82 jaar houdt hem niet tegen. “Elke dag om 7 uur ’s morgens doe ik open en ik blijf hier voor mijn klanten tot zes uur ’s avonds. Alleen ’s middags ga ik een half uurtje eten bij mijn vrouw.” Voor elk voertuig dat bij zijn station stopt, veert Leon kwiek uit zijn bureaustoel en rept hij zich naar buiten. “De klant staat voor mij centraal,” zegt Leon. “Ongeveer 70 procent van mijn klanten zijn vrouwen. Die komen niet graag uit hun auto om te tanken. En al zeker niet als het regent of zo koud is zoals vandaag. Er zijn zelfs klanten die door hun raampje hun bankkaart met de code aan mij geven, zodat ze zelfs helemaal niet meer uit hun auto moeten komen. Ik vind dat allemaal geen probleem. En de klanten vertrouwen mij. Ik kan die codes toch niet allemaal onthouden (lacht).”
21 cent per liter...
Leon Hurkmans (82) en zijn vrouw Elisabeth Bloemen (86) zijn afkomstig uit Bree, maar zagen in 1967 in Het Belang van Limburg een advertentie voor de overname van een benzinestation in Hasselt. “In januari 1968, dat is volgende maand vijftig jaar geleden, hebben we dit station hier geopend”, vertelt Leon. “In die tijd tankten we bijna alleen benzine. Alleen Mercedes en Peugeot hadden toen wagens die op diesel reden”, herinnert Leon zich.
Uit de lade van zijn bureau tovert hij nog een oude steekkaart met de brandstofprijzen uit het jaar 1968. Benzine: 8,60 frank (21 eurocent) per liter. Diesel: 4,06 frank (10 eurocent) per liter. “In die tijd kon je zelfs voor 350 euro je mazoutketel met 5.000 liter laten vullen”, zegt Leon. De zaak van Leon en Elisabeth boerde goed, al zag het koppel ook zwarte sneeuw. “Tijdens de oliecrisis hebben we diep gezeten”, zegt Leon. “Omdat er nauwelijks brandstof was, moest ik al om 4 uur ’s morgens in Antwerpen zijn om toch nog een klein beetje voorraad in te slaan. Maar die mazout was in geen tijd op, waardoor we heel wat klanten in de koude moesten laten zitten. Ik vond dat verschrikkelijk.”
1 miljoen liter
Leon deed in de beginjaren niet enkel in brandstof. Hij verving ook banden. “In die periode werkte ik zelfs zeven op zeven. En dat van zeven uur ’s morgens tot elf uur ’s avonds. Maar met de invoering van de verplichte rustdag, kon ik niet anders dan op zondag de zaak sluiten.” De jaren nadien bleef Leon zes op zeven werken. Tot vandaag. “Ik ben in al die jaren nauwelijks een dag ziek geweest”, zegt Leon. “Wellicht omdat ik bijna de hele dag buiten ben en heel veel beweging heb. In de topdagen tankte ik hier meer dan 1 miljoen liter per jaar en wandelde ik wel 150 keer per dag van mijn bureau naar mijn pomp en terug. Mijn boekhouder heeft het eens uitgerekend: in die vijftig jaar heb ik in mijn station meer dan 120.000 kilometer afgelegd. Dat is drie keer de aarde rond, hé (lacht).” En als het aan Leon ligt, komen daar nog wel enkele honderden kilometers bij. “Aan stoppen, denk ik nog niet. Ik kan me zelfs geen leven zonder mijn pomp voorstellen”, zegt Leon. “Als mijn lijf het toelaat, wil ik nog werken tot ik 85 jaar ben. Dat lijkt me een mooie leeftijd om de zaak over te laten.”
Koen SNOEKX
