Ciblis, een bedrijf uit Beringen waar LRM bij betrokken is, gaat 10 mensen de laan uitsturen. Dat komt omdat de Vlaamse overheid bij een aanbesteding heeft gekozen voor een Amerikaanse concurrent. Beide ondernemingen maken software om bibliotheken digitaal te beheren. "Externe consultants én passages in het gunningsverslag zeggen dat onze technologie van wereldniveau is en de Amerikanen daar met hun verouderd systeem niet aan kunnen tippen", zegt Nico Cras van Ciblis. "Het is dan ook onbegrijpelijk dat Vlaanderen niet voor een aanbieder uit eigen regio kiest."
Ciblis heette vroeger Brocade Library Services en is een spin-off van de Universiteit Antwerpen en van Cipal in Geel. De LRM stapte in 2013 mee in het verhaal met een kapitaalinjectie van 800.000 euro. Het bedrijf verhuisde naar Paal-Beringen, waar de veelbelovende nichetechnologie verder werd ontwikkeld. Nationale en internationale bibliotheken werden klant, tot in Zuid-Afrika toe.
Toen Vlaams cultuurminister Sven Gatz op zoek ging naar een systeem voor alle Vlaamse bibliotheken (die nu onder Vlaams bestuur vallen), lag Ciblis in de bovenste schuif. Met overheidspartners als LRM en Cipal aan boord, kon het niet misgaan. Toch koos Gatz (afin, zijn administratie) voor de Nederlandse verdeler van Amerikaanse software. "De beste prijs-kwaliteitsverhouding", aldus de overheidsdienst.
Nico Cras van Ciblis is in zijn gat gebeten: “Neen, ik zie mezelf niet als een slechte verliezer. Maar ik kan er niet bij dat de Vlaamse overheid de Vlaamse technologie niet omarmt. De overheid laat hier de kans liggen om Ciblis te laten uitgroeien tot een wereldspeler in een niche. Onvoorstelbaar. Alsof de technologie van een client-serverplatform uit de jaren '90 een betere keuze is dan onze cloud-applicatie... Dat is zoiets als concluderen dat een analoog TV-toestel beter is dan een LED-scherm, of besluiten om een Tesla te kopen maar dan ééntje met een dieselmotor van de jaren '90 erin. Goedkoop misschien, maar zeker niet toekomstgericht. Het lijkt wel een slechte Belgenmop, maar het is bittere realiteit”, zo besluit Nico Cras.
