Celanese Corporation is een chemiebedrijf dat al sinds 1965 operationeel is in Lanaken. Het is -samen met de overburen van Sappi- jarenlang één van de sterkhouders geweest in het Limburgse industriële weefsel. Maar door het sterk verminderde aantal rokers, moest Celanese gelijkmatig afslanken. In 2015 werden er al 95 van de 241 jobs geschrapt, later teruggeschroefd tot 75. Sindsdien liepen de productiecijfers nog steeds terug en werd de wetgeving op het aankopen en verbruiken van tabaksproducten verstrengd. Met nu dus tot gevolg dat de hele fabriek in de tweede helft van 2026 definitief de deuren zal sluiten.
“De intentie tot sluiting (zo moet dat wettelijk worden omschreven, nvdr.) is op geen enkele manier een weerspiegeling van het harde werk en de inzet van onze werknemers door de jaren heen”, zegt Frank Truyen, Site Director bij Celanese in Lanaken. “We engageren ons voor een transparante en constructieve dialoog met onze sociale partners om dit proces met de grootste zorg en respect voor alle betrokken medewerkers te doorlopen.”
“Zware klap”
Voka Limburg reageert met grote bezorgdheid op de aankondiging, ook al omdat deze sluiting amper een jaar na die van overbuur Sappi komt. “Een zware klap voor de Limburgse industriële tewerkstelling”, vindt Johann Leten. “Dit is bijzonder pijnlijk nieuws voor de medewerkers, hun gezinnen en de regio. Maar het past helaas in een zorgwekkende trend: de industriële ruggengraat van Vlaanderen en Limburg komt steeds meer onder druk te staan. Zonder sterke industrie is er geen sterke economie. We hebben nood aan een industriebeleid dat bedrijven toelaat hier te investeren, te innoveren en te verduurzamen. En zo lang mogelijk te blijven…”.
“Vijf na 12”
VKW Limburg is niet verbaasd. “Helaas niet”, aldus gedelegeerd bestuurder Ruben Lemmens. “Deze aankondiging bevestigt opnieuw onze grote bezorgdheid over de toekomst van de maakindustrie in Limburg en bewijst helaas dat onze eerdere waarschuwingen niet uit de lucht gegrepen zijn. Het is écht vijf na twaalf om gericht in te grijpen, onze maakbedrijven te ondersteunen en de concurrentiepositie van internationaal actieve ondernemingen te versterken. Want het zijn vooral -en opnieuw- onze hoge loonkosten en de Europese energiekosten, die 3 tot 4 maal hoger liggen dan elders in de wereld, die mee aan de grondslag liggen van deze beslissing. In deze constellatie wordt het bijzonder moeilijk om dit soort activiteiten hier te verankeren. We ontvangen vanuit onze leden steeds meer alarmsignalen. En dan reageren de vakbonden verbaasd? Misschien moeten ze nog eens nadenken over de onrealistische eisen die ze blijven stellen en over de nieuwe aangekondigde stakingen eind november. Is het wel verstandig om in tijden waarin bedrijven vechten om competitief te blijven verstard te blijven kiezen voor stilstand?”, besluit Ruben Lemmens.
