Het recht om niet gestoord te worden… Hoe gestoord is dat? We vielen bijna van onze stoel toen minister Petra De Sutter (van de nochtans ‘progressieve’ partij Groen) in een omzendbrief aankondigde dat federale ambtenaren vanaf 1 februari genieten van een ‘deconnectierecht’. Pardon? Het betekent concreet dat die van de Financietoren of van het RAC in de Voorstraat buiten de officiële werkuren van 9 tot 5, in geen enkel geval nog door hun baas mogen lastig gevallen worden. Dus geen sms om te vragen wie morgen de vlaai meebrengt, geen Whatsapp-je om te weten wat de dagsoep zal zijn, en zeker geen mailtje om de mening te vragen over het nieuwe kapsel van die van de boekhouding. Gedaan, schluss, fini. Meer nog: het is formeel verboden om onderdanen te sanctioneren als ze weigeren om te antwoorden als de koekoek al 5 keer gekraaid heeft. Petra heeft dat zo belist. Neh.
Compleet gestoord. Want waar uitgerekend de werknemers zich jarenlang de vuilzak van het lijf hebben gestaakt om meer flexibiliteit in de vorm van glijdende werkuren te eisen, worden ze nu door hun ‘progressieve’ minister 100 jaar terug in de tijd gekatapulteerd. Het werkvolk moet terug naar de rigide, old fashioned, nine to five. En geen seconde langer, of er zwaait wat! De reden? Iemand heeft Petra ingefluisterd dat er zo grote hopen stress en burn-outs zullen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het ziekteverzuim zal sneller zakken dan Beerschot naar 1B. En dus moeten zij op de brandstapel die durven beweren dat de vrije keuze van de dagindeling zorgt voor een betere work-lifebalans. Niks daarvan! Van 9 tot 5. En basta!
Compleet gestoord is ook de timing van deze lamzakkerij, verpakt als ‘deconnectierecht’. De betrokken doelgroep zat de afgelopen twee jaar bijna permanent aan eigen de keukentafel gekluisterd. Gezellig te thuiswerken, als je ze tenminste niet zou tegenkomen in de Albert Heijn om 11 uur, Giuliano’s om 12 uur en aan de schoolpoort om 15u15. Uiteraard mag dat allemaal, maar kom dan aub niet zeuren als er nog een mailtje binnenrolt om 17u01…
Tenzij we ergens een addendum hebben gemist, staat er in de omzendbrief van Petra trouwens nergens de verplichting om binnen de schaarse werkuren, dus om 16u59 bijvoorbeeld, wél de telefoon op te nemen of een fax (zo’n ouderwetse e-mailprinter) te beantwoorden. Het is dus nooit van moeten, daar op den bureau: niet binnen en zeker niet buiten de uren… Schoon leven, toch?
Net nu geraakt overigens bekend dat ons land tegen 2026 het grootste overheidsbeslag zal hebben van de hele EU. Johann Leten van Voka Limburg vindt dat wij als burgers en bedrijven daar bitter weinig service voor terugkrijgen. En dat gaat er dus niet op verbeteren als voortaan alles tussen 9 en 5 zal moeten gebeuren.
Compleet gestoord. Je kan er trouwens vergif op innemen dat een gelijkaardig voorstel weldra ook door de vakbonden van de privé op tafel wordt gesmeten. Dan wordt dus wettelijk bepaald wanneer en hoe een werkgever zijn medewerkers nog mag contacteren. Het is door dergelijke van de pot gerukte maatregelen dat ondernemers zich oprecht gaan afvragen of ze met hun business niet moeten ‘deconnecteren’ van België…
