Vijftien Limburgse ondernemers trekken een week lang door Silicon Valley in San Francisco, de succesvolste ondernemingsregio van de VS. Ze zijn op zoek naar handvaten en concrete instrumenten die de Limburgse ondernemers kunnen gebruiken om de Limburgse economie op een nieuwe leest te schoeien. Dominiek Claes, chef Economie van Het Belang van Limburg, reist mee en brengt iedere dag verslag uit:

In Silicon Valley het poepsimpel om een werknemer ontslaan. Gewoon ‘goodbye’ zeggen. Meer niet. Als de werkgever in een goede bui is, krijgt de ontslagen werknemer in het beste geval twee weken loon uitbetaald. Dat moet toch het Walhalla zijn voor de ondernemer, denk ik dan. Misschien, maar oordeel niet te snel.

Jordan Kretchmer is zo één van die jonge gasten die het gemaakt heeft in Silicon Valley. Hij liet goed vijf jaar geleden zijn goedbetaalde job in de reclamewereld achter zich en stichtte het internetbedrijf LiveFyre. Even kort door de bocht: LiveFyre schept en verzamelt voor u verhalen over uw bedrijf of uw merk op het internet. Twee weken geleden haalde Kretchmer bij een vierde kapitaalronde bij investeerders een slordige 47 miljoen dollar op. “Voila, die is binnen,” hoor ik u zeggen. Ik dacht dat ook. Tot we hem zelf hoorden vertellen. “Nu begint de ellende pas goed,” zei Kretchmer tot onze verbazing. Ellende? En die heeft pas de jackpot gewonnen? “Het is verschrikkelijk zenuwslopend om een bedrijf met de ene kapitaalronde na de andere aan de gang te houden. Ik heb de jongste jaren niks anders moeten doen dan van de ene potentiële geldschieter naar de andere vliegen om geld in te zamelen. Ik kan nu even geen investeerders meer zien of ruiken.”

Maar waarom begint de ellende dan nu? Kretchmer somt een resem factoren op. Hij is niet meer bezig met ondernemen, maar met managen en geld zoeken. Nog ambetanter is dat de investeerders, die hem het geld heb voor de groei van zijn bedrijf hebben aangedragen, stilaan boter bij de vis willen hebben. Tot nog toe heeft hij enkel maar miljoenen dollars opgebrand. Maar de komende jaren moet hij winst maken. Geld verdienen! Daar krijgt Kretchmer ‘de wubbe’ van. Wij Europeanen vinden dat nogal normaal dat een bedrijf winst moet maken. Maar voor Kretchmer betekent dat stress. De speeltijd is voorbij. Nu moet er écht gewerkt worden. Zijn investeerders zetten hem nu het mes op de keel.

Waar Kretchmer ook van wakker ligt, is zijn personeel, ondertussen 160 mensen. Die worden in de watten gelegd dat het geen naam heeft. Ze moeten uiteraard presteren, maar komen en gaan ongeveer wanneer ze willen. Op kantoor is er drank en fruit in overvloed. Wie een middagdutje wil doen kan zich even terugtrekken in de daarvoor voorziene ruimten. Het dakterras is uitgerust met gezellige zetels. De jacuzzi is besteld. Hond meebrengen? Geen probleem. Wie een jaar blijft, krijgt een fles champagne. “Ik moet mijn mensen pamperen, want anders zijn ze weg,” verklaart Kretchmer. “De strijd om goede mensen is bikkelhard.” De Amerikaanse werknemer mag een pak gemakkelijker te ontslaan zijn dan de Belgische, maar is blijkbaar een pak minder loyaal.

Oh ja, we gingen vandaag nog iets met vrouwen doen, zo hadden we gisteren beloofd. Awel, in de VS maken ze zich ook zorgen over het geringe aantal vrouwen onder ondernemers, zo bleek nog uit een debat. Morgen doen we iets met mannen…