‘Fiches-itis’ is de naam van een ziekte die volgens Bart Lodewyckx, directeur van Unizo-Limburg, in deze provincie is opgedoken. “Met het opbod aan fiches en projecten die alle mogelijke instanties hebben ingediend om middelen te bekomen uit de pot die in het kader van het SALK-rapport worden vrijgemaakt, gaan we er niet komen,” zegt Lodewyckx, die naar aanleiding van zijn eerste dienstjaar bij de werkgeversorganisatie de pers had opgetrommeld. “Wat er allemaal in die fiches staat, zijn de kersen op de taart die we zorgvuldig moeten afwegen. Maar veel belangrijker is de stevige taartbodem die we voor SALK nodig hebben, en dat zijn de structurele maatregelen, zoals de realisatie van de Noord-Zuidverbinding, het wegwerken van de hoge loonkosten of het creëren van bijkomende ruimte om te ondernemen.”

Lodewyckx is overigens wel een fan van het SALK-rapport: “Het geeft een haarscherpe analyse van de stand van zaken in economisch Limburg. Dit is meteen het begin van een handleiding om de problemen en uitdagingen aan te pakken. Meer vreemdgaan, en dan bedoel ik exporteren, innoveren en hefbomen creëren, dat doen we vandaag te weinig. SALK is een spiegel die we regelmatig moeten voorhouden om af te toetsen of we nog op schema zitten.”

Een ander punt dat de Unizo-directeur hieruit distilleert, is de noodzaak aan goede voorbeelden. “Ik heb tijdens het voorbije jaar honderden ondernemers gesproken, die vaak erg mooie, positieve verhalen te vertellen hebben. Pareltjes die we moeten koesteren en ontwikkelen. Jammer genoeg zijn we te bescheiden, en komen deze successtory’s te weinig naar boven, hoewel ze anderen kunnen inspireren en aanmoedigen. Precies daarom wil ik de contacten met de ondernemers nog versterken. Tijdens infosessies en netwerkmomenten komen we vaak dezelfde mensen tegen, terwijl heel wat andere ‘Flandriens’ van ondernemers tegen de storm in, liggen te beuken om hun bedrijf op kop van de koers te houden. Wij gaan daarom naar hen toe. Onze medewerkers en ikzelf trekken de boer op, om de positieve verhalen op te tekenen en hinderpalen te ontdekken. Wij willen bij wijze van spreken langs de kant van het parcours staan, en onze Flandriens een drinkbus aanreiken met de zuurstof en kracht om sneller hun doelen te bereiken,” besluit Lodewyckx, die overigens ook zijn standpunten zal meedelen in een blog op www.zegmaarbart.be