Joep Kempen is boos. Hij vindt dat de overheid de crisis afwentelt op de bedrijven om er zelf beter van te worden. “Ondernemers beseffen beter dan wie ook dat medewerkers de sleutel van het succes zijn. Wij hebben dan ook altijd, en zeker in coronatijden, zwaar geïnvesteerd in de samenstelling en het behoud van een ijzersterk team. We hebben veel aandacht gehad voor employer branding en liggen nog altijd wakker van de zorgen waar onze mensen mee worstelen. Als zij moeite hebben met hun energierekening, dan proberen wij daarin tegemoet te komen. We verhogen bijvoorbeeld de thuiswerkvergoeding en maximaliseren de maaltijdcheques. En zo zijn er nog vele voorbeelden. Ja, alles wat mogelijk is doen we om ervoor te zorgen dat medewerkers een goed leven kunnen uitbouwen.”
Een keuze die verzoenbaar moet zijn met de bedrijfsdoelstellingen. “We geven wat we kunnen, zolang het past in de gezonde bedrijfsvoering”, aldus nog Joep Kempen. “Een moeilijke evenwichtsoefening, want verlies maken betekent uiteindelijk het faillissement en de vernedering. En dat komt helemaal niemand ten goede.”
Kempen begrijpt dan ook niet dat het toch de bedrijven zijn die de dupe zijn. “Dat we ons personeel meer moeten betalen, daar heb ik hoegenaamd geen problemen mee. Maar wel dat de indexaanpassingen, bovenop de andere kosten die op ons afkomen, op de brutolonen berekend worden. Op die manier betalen wij als ondernemers mee om het niet-functionerend overheidsapparaat op de been te houden. Gewoon schandalig. Het wordt hoog tijd dat de politiek meedenkt in het indexeren van de nettolonen in plaats van zelf nog eens langs de kassa te passeren.”
Dat het hem hoog zit, bevestigt hij in zijn besluit: “Als werknemers zich bekocht voelen, dan trekken ze massaal naar Brussel om keet te gaan schoppen. Vaak krijgen ze dan nog gelijk ook. Maar als ondernemers in de zak worden gezet, beweegt er helemaal niks. Wij zijn echt veel te braaf. Het lijkt onmogelijk om met rationele argumenten een deftige discussie aan te gaan. Misschien moeten we dan ook als ondernemers een paar bussen inleggen naar Brussel en daar actie gaan ondernemen. Want echt: dit kan toch niet meer?”
