Uiteraard heeft iedereen een mening over de dramatische gebeurtenissen bij Ford Genk. Toch zijn bijna alle reacties identiek. Zowel politici, werkgeversorganisaties als vakbonden vinden het bijzonder jammer wat er gebeurd is en leven mee met de getroffen werknemers. Verder roepen ze allemaal op om niet bij de pakken te blijven zitten, en met alle socio-economische en politieke verantwoordelijken snel een krachtig plan van wederopstanding op te stellen en uit te voeren. Dit zowel om de toekomst van de ontslagen werknemers veilig te stellen als om gelijkaardige drama’s bij andere ondernemingen te vermijden. De nog niet uitgekeerde subsidies aan Ford, alsook het eventueel te recupereren deel van reeds betaalde toelagen, zou als basis voor dit reconversieplan moeten gebruikt worden, vindt iedereen.

De teneur is dezelfde als bij de sluiting van Renault Vilvoorde of Opel Antwerpen: machteloosheid ten opzichte van buitenlandse beslissingsnemers. De internationale Ford-top krijgt in dit verhaal het meeste kritiek: werknemers en politici voelen zich om de tuin geleid door loze beloften en contracten. Vooral vanuit werkgevershoek weerklinkt daarom de oproep om meer structurele ondersteuning te bieden aan lokale KMO’s en ondernemers.