Het lijkt alleen maar zo: de vakbonden en de organisaties voor de bedrijven schieten allebei de nota van Elio Di Rupo af, maar eensgezindheid is er allerminst. Daarvoor verschillen de beweegredenen van beide kampen te fundamenteel. Waar de vakbonden, met ABVV-topman Rudy De Leeuw op kop, vinden dat het sociaal beleid wordt ondergraven en de werknemers moeten opdraaien voor de financiële crisis, stellen de werkgevers dat het sociaal-economische plan van Di Rupo ons naar de afgrond zal leiden en, aldus Karel Van Eetvelt, worden “extra inkomsten weggehaald bij de ondernemers in het bijzonder.” Luc De Bruyckere, de voorzitter van Voka, zit op dezelfde golflengte.

Nog zo’n fundamenteel twistpunt: Waar Di Rupo toch enigszins applaus krijgt van de vakbonden omdat hij de automatische indexering van lonen en uitkeringen wil behouden, is het net dat punt dat de werkgevers doet steigeren…

En zo lijkt de kloof tussen vakbonden en werkgevers de omvang van een Grand Canyon aan te nemen. Dat belooft met de sociale verkiezingen 2012 in het vooruitzicht!