Je kon het eerder deze week lezen in Made in Mechelen… Op de afdeling cardiologie van het Imeldaziekenhuis in Bonheiden hebben ze nieuwe apparatuur en een bijhorend protocol in gebruik genomen dat de dokters moet helpen om het vrouwenhart beter te begrijpen.
Of ze daarin zullen slagen durf ik ten zeerste te betwijfelen. Het is iets wat ik – en met mij ongetwijfeld miljoenen andere mannen – namelijk al heel mijn leven probeer. Weliswaar zonder medische apparatuur. Ik meen te mogen zeggen dat ik een paar keer de weg naar een vrouwenhart gevonden heb. Maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat ik er evenveel keren in verdwaald ben. Een paar keer stond ik zelfs terug aan de uitgang voor ik het goed en wel besefte.
Elke kamer in een vrouwenhart is beveiligd met een ingewikkeld slot. Er binnen geraken is een uiterst delicate onderneming die je maar beter heel omzichtig aanpakt. Soms helpen traditionele wachtwoorden als humor en medelijden niet en moeten wij, mannen, op zoek naar nieuwe codes om de toegang te forceren. Voor de jongere hartenbrekers onder ons is het vaak een kwestie van trial en error. En dan heb ik het niet eens over de ingewikkelde toegangsprocedures wanneer je niet alleen het hart, maar ook de andere anatomische onderdelen van een vrouw wil ontdekken.
Soit, ik neem aan dat het de hartchirurgen uit Bonheiden vooral te doen is om de medische aspecten van het vrouwenhart. Ik wens ze daar veel succes mee. Let toch maar op want een vrouwenhart is erg breekbaar en de bijwerkingen van een gebroken hart zijn niet te overzien.
