made in made in

Bijzaak: Hoe word je een goeie cafébaas?

Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.

50 jaar geleden sloot mijn grootmoeder de deuren van haar zaak. Enkele decennia lang was ‘Jeanne Zonder Zorgen’ één van de meest populaire dancings uit onze regio. Een dancing van toen is in de verste verte niet te vergelijken met een dancing van nu. Bij ‘Jeanne Zonder Zorgen’ werd de muziek niet gedraaid of gestreamd, maar live gespeeld. En om te dansen moest je met z’n tweeën zijn.

Mijn grootmoeder is al lang overleden maar toch opent haar naam voor mij nog bijna alle weken een deur. Bij het maken van buurtreportages voor de krant is het namelijk niet altijd even makkelijk om het vertrouwen te winnen van mensen die je wil interviewen. Zeker de oudere generatie is heel wantrouwig als ze de deur voor mij openen. Eerst denken ze dat je iets wil verkopen en schudden ze al van ‘neen’ nog voor ik iets gezegd heb. Ook als ik vertel dat ik journalist ben, is er nog steeds argwaan. Als ik uiteindelijk toch een vraag mag stellen dan schrikken ze vaak terug op het ogenblik dat ik zeg dat hun naam in de krant zal komen. Een foto? Dat willen ze al helemaal niet.

En dan komt mijn grootmoeder op de proppen. Ik vraag de 70-plussers langs mijn neus weg of ze vroeger wel eens uitgingen. En of ze dan Jeanne Zonder Zorgen gekend hebben. “Jeanne Zonder Zorgen? ’t Zal wel zijn. Wat hebben we daar leuke tijden beleefd.” Als ik hun vertel dat ik de kleinzoon ben van Jeanne is alle weerstand meteen gebroken. “Een foto? Ik pak wel niet op papier, maar doe maar.”

Ik had afgelopen week met enkele vrienden een discussie over welke eigenschappen iemand moet hebben om een goede horecabaas te worden. Ik vertelde hen dat je dat niet kunt worden… dat bén je of dat bén je niet.
Wanneer de mensen je nog kennen nadat je er al vijftig jaar mee gestopt bent, is dat wellicht een goeie indicatie.