made in

Bijzaak: Leve de salesmensen

Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.

“Hallo mijnheer, een hele goeie namiddag, mag ik u eventjes storen in uw drukke bezigheden.” De man die aan mijn deur stond wachtte niet eens op mijn antwoord en ging onverstoorbaar verder. “Wij zijn van Bofrost en we hebben een leuk voorstel voor u.”
Hij keek eventjes opzij naar zijn collega die zich bewust op de achtergrond hield. Ze zagen er allebei uit zoals verkopers er horen uit te zien. Een goed zittende chino, een proper gestreken lichtblauw hemd onder een donkerblauwe blazer en natuurlijk een paar onvermijdelijke sneakers.

“Kent u Bofrost, mijnheer?” Ja, ik kende het. Ik meen mij zelfs te herinneren dat mijn moeder ooit wel eens wat diepvriesspullen bestelde bij hen. Ik vertelde de twee vlotte jongens er niet bij dat ik dacht dat het bedrijf al lang ter ziele gegaan was. Geef toe, wie komt er nu nog deur-aan-deur verkopen. We bestellen toch alles op internet. Ja natuurlijk, dat was mij eventjes ontgaan… alles, behalve diepvries.

De leuke aanbieding die ze voor mij in petto hadden bleek een proefpakketje te zijn. “Dat wil u toch wel eens proberen mijnheer.” Nee dat wou ik niet, want mijn diepvriezer zit helemaal vol. “Wil u dan misschien iets anders bestellen”, bleef de man aandringen. Net toen ik bijna zwichtte en een pak bitterballen wou bestellen waarin ik zomaar instant goesting kreeg, voegde hij er achteloos aan toe: “Onze chauffeur brengt het dan volgende week langs.”

Volgende week pas? Dan heb ik wellicht geen goesting meer in bitterballen. “Zoals ik al zei, mijn diepvries zit vol en dus ga ik niets bestellen bij jullie”, besloot ik de onderhandelingsronde.
Ik zag de ontgoocheling op hun gezichten toen bleek dat het resultaat van een vijf minuten durend verkoopgesprek nihil was.

“Maar ik heb wel enorm veel respect voor de job die jullie doen.” Het was niet eens gelogen toen ik dat zei. In een ver verleden heb ik nog iets gelijkaardigs gedaan en ik herinner mij nog perfect het gevoel om deur-na-deur-na-deur te horen dat men niet geïnteresseerd is.
“Jullie job zou best wel eens wat meer in de spotlights mogen komen”, zei ik troostend.

Bij deze…