Het zwembad werd begin jaren negentig opgericht door de vzw Infantiele Encefalopathie (IE), toen Ludo’s dochter Els, geboren met een hersenletsel, baat bleek te hebben bij zwemmen. Hij zette alles op alles om een rolstoeltoegankelijk zwembad te bouwen, uitgerust met een tillift. Op 25 september 1992 opende ’t Dolfijntje officieel. Sindsdien maakten scholen voor bijzonder onderwijs, woonzorgcentra en talloze gezinnen gebruik van het bad.
Naast de technische en financiële uitdagingen speelt ook het verouderde bestuur een rol. “De ploeg die de vzw destijds heeft opgericht, is in de zeventig”, zegt Ludo. “We hopen op jonge ouders van kinderen met een beperking die de werking willen verderzetten. Er zijn mensen die spreken over een crowdfunding, maar het gaat hier wel over een serieus bedrag voor een totale renovatie of zelfs het volledig platgooien van het gebouw. Persoonlijk zou ik het gebouw liefst behouden zien, maar wat er ook gebeurt, ik neem het niet meer op mij. Ik word 71. Voor mij is het tijd om los te laten.”
Nieuw zwembad
Het gebouw van ’t Dolfijntje is eigendom van de vzw, maar staat op grond van de gemeente. Als de vereniging ooit ontbindt, gaat het gebouw automatisch over naar de gemeente. “De burgemeester (Eddy Bevers (N-VA), red.) is op de hoogte van de situatie”, zegt Ludo. “Hij liet weten dat er in de plannen voor een nieuw zwembad rekening kan gehouden worden met de noden van mensen met een beperking, maar dat is toekomstmuziek voor ten vroegste over vier jaar. Daar hebben de mensen nu voorlopig weinig aan.”
Veel uitwijkmogelijkheden zijn er in de regio niet. Voor velen betekent dit dus het verlies van een unieke plek waar zorg, warmte en menselijkheid centraal stonden. Ook voor de zes vaste medewerkers komt de sluiting volgens Ludo hard aan.
