De 64 tanks werden vervolgens opgeslagen in een hangar in Tisselt (Willebroek). 38 stuks werden al snel verkocht aan Indonesië. De resterende houwitsers belandden volgens sommige berichten in handen van OIP, een firma gespecialiseerd in onder meer hoogtechnologisch militair- en ruimtevaartmaterieel, met vestigingen in Oudenaarde en Doornik. Daar ontkent men met klem elke betrokkenheid. “Daarvoor moet u bij Flanders Technical Supply zijn, maar die firma is tegenwoordig zowel per mail als telefonisch niet meer bereikbaar. Tot genoegen”, klinkt het bij OIP.

“Meer dan tien keer de aankoopprijs”

Zware artillerie die stof staat te vergaren maar voorts nog in perfecte staat verkeert, daar kan Oekraïne wel wat mee. De Oekraïense regering lanceerde dan ook een smeekbede bij de Belgische regering, die op haar beurt ging aankloppen bij FTS. De firma wilde echter boter bij de vis, goed wetende dat de oorlog in Oost-Europa een grote zoektocht naar wapens had ontketend. Volgens een bron van De Morgen vroeg het een bedrag van “meer dan tien keer de aankoopprijs” waarvoor de Belgische staat de M109’s destijds verkocht had.

Te exorbitant en dus sprongen de onderhandelingen af en moest België Oekraïne ontgoochelen. “De levering gaat niet door”, verklaarde minister van Defensie Ludivine Dendonder (PS) eind mei in de pers. In de Kamer verklaarde de minister dat het wapenarsenaal intussen overigens al verkocht was aan een andere afnemer.

Gelukkig voor de Oekraïners bleek het om de Britse regering te gaan, die wel tot een deal kwam met de verkoper, en de “meer dan twintig” houwitsers wilde betrekken in de wapenleveringen aan het geplaagde land. Om hoeveel tanks het precies ging en hoeveel FTS er precies aan verdiende, daarvoor konden we helaas dus niet terecht bij het bedrijf.