Een perfect getapte pint, daarvoor was je bij Kris aan het juiste adres. Voor het eerst sinds 1995 zal je haar niet meer achter de toog treffen, want maandagavond heeft ze haar laatste glazen onder de tapkraan gehouden. Gert Bruers heeft zijn zaak overgelaten aan de uitbaters van pizzeria La Focena en voor Kris was dat een mooi moment om ermee te stoppen. “Ik heb deze job altijd graag gedaan. Ik heb Den Bruinvis ook altijd een heel tof café gevonden met leuke en vriendelijke klanten. Ik denk wel dat ik mag zeggen dat de mensen met mij ook blij waren”, vertelt Kris.
Haar vriendelijkheid, spontaniteit én haar vakkennis zitten daar zeker voor iets tussen. “Ik kreeg geregeld de opmerking van klanten dat ze het super vonden hoe ik mijn pintjes tapte. Maar om eerlijk te zijn, het is genoeg geweest. Ik denk dat weinig mensen het zo lang kunnen volhouden. De jongste tijd begon het werk fysiek een beetje te zwaar te worden”, zegt Kris. Met het nachtwerk was ze een tijdje geleden al gestopt. “Het is tijd om het rustiger aan te doen en te genieten van het leven.”
Geen vrije dag
Toch blikt ze tevreden terug op wat voorbij is. Samen met nog een ander koppel zijn zij en haar echtgenoot Jan Verbergt, intussen gemeenteraadslid voor N-VA, het café in 1995 begonnen. “Zo’n anderhalf jaar na de opening zijn Jan en ik er alleen meer doorgegaan”, blikt Kris terug. In de beginjaren was de zaak elke dag open. “Maar met drie kinderen bleek dat niet haalbaar. Woensdag voerden we toen in als sluitingsdag, maar dan was ik hier aan het poetsen. Een vrije dag hadden we niet.”
In juni 2011, net voor de invoering van het rookverbod, heeft Gert Bruers Den Bruinvis van de twee rasechte Hombekenaars overgenomen. “Wij kenden Gert al van vroeger, van in brasserie De Cirque op de Mechelse Vismarkt. Toen hij het café voortzette, ben ik hier op zelfstandige basis blijven werken”, zegt Kris. Aan die dertig jaar heeft ze heel wat mooie herinneringen overgehouden. “Mensen die hier voor het eerst komen, hoor ik vaak zeggen ‘wat een schoon cafeetje’. Daar ben ik toch wel trots op.”
Klein cafeetje
Toen Jan en zij destijds het café openden, was het een stuk kleiner dan vandaag. “Waar nu de tweede toog staat, was er vroeger een terras. Hiernaast was er nog een winkel, maar dat is vandaag ook café. Als wij vandaag de foto’s van vroeger terugzien, staan wij er zelf van verbaasd dat wij in zo’n klein cafeetje werkten”, vertelt Kris.
Met veel plezier denkt ze terug aan de samenwerking met Chris Van der Elst, haar beste vriendin die haar veel hielp in het café. “Ook Gert, onze overnemer, is een harde werker.” Het hoofdstuk van Den Bruinvis sluit ze nu af om tijd te maken voor andere dingen. “Ik kijk wel al enorm uit naar onze vakantie in augustus. Dan trekken we met onze kinderen en kleinkinderen tien dagen naar Frankrijk”, zegt ze.
Ook de gezondheidsproblemen van haar kleinzoon Vic hebben haar aan het denken gezet. “Er is meer in het leven dan alleen maar werken. Als mensen hier aan de toog klagen over onbelangrijke zaken, vraag ik me af waarom ze klagen. Als je een mooi leven hebt en in goede gezondheid verkeert, heb je daar volgens mij geen reden toe.”
