3D printing technologie is al een tijdje ingeburgerd in de industrie maar de grote doorbraak in de sector van de wisselstukken zal wellicht nog even uitblijven. Dit is de voornaamste conclusie van het project 3D printing voor de wisselstukkenlogistiek van het Vlaams Instituut voor de Logistiek (VIL) vzw.
Een rapport van McKinsey voorspelt dat in het jaar 2025 30 tot 50% van onderdelen en wisselstukken geproduceerd zal worden door 3D printers, met een kostenbesparing van 40 tot 55% ten opzichte van niet 3D-geprinte producten. Dit zou ongetwijfeld een grote impact hebben op meerdere processen in de logistieke keten. Het VIL-onderzoek geeft echter aan dat er dan in 10 jaar nog heel wat moet veranderen. Het aandeel onderdelen en wisselstukken dat, na toepassing van meerdere selectiecriteria, in aanmerking komt voor 3D printing is minder dan 1% en dus extreem beperkt.
Het VIL startte in maart 2014 samen met 13 verladers en logistieke dienstverleners, waaronder constructeur van autocars en bussen Van Hool, een project op om de opportuniteiten van 3D printing te onderzoeken voor de logistiek van wisselstukken. Conclusie van het onderzoek: de mogelijkheid om met 3D printing technologie wisselstukken aan te maken bestaat, maar de kostprijs, snelheid van printen, beschikbare materialen en de printkwaliteit zorgen er vaak voor dat het niet rendabel is.
Het kan wel interessant zijn voor nauwelijks gebruikte wisselstukken (minder opslagruimte, transportkosten en kapitaalbeslag), wanneer de mal of leverancier niet meer bestaat of bij lange levertermijnen van een cruciaal onderdeel met production break down tot gevolg.
Het VIL ontwikkelde een selectietool die bedrijven moet helpen onderdelen te selecteren die voldoen aan de criteria om economisch rendabel printen mogelijk te maken. Om te kunnen beslissen of een bepaald onderdeel kan worden geprint, zijn verscheidene data nodig: exacte afmetingen en samenstelling van het materiaal, een 3D file, IP-bescherming of certificeringseisen... Uit het onderzoek blijkt dat deze informatie vaak niet voorhanden is. Producenten moeten hun huidige informatiesystemen zoals ERP en WMS uitbreiden met deze data.
