Als ze in Schelderode zeggen “we gaan er nog enen gaan drinken bij Piensen”, dan weet iedereen dat het bij Marc en Maria is, in hun café Casino in het centrum van de deelgemeente. Maar sinds enkele maanden hangt daar de mededeling ‘Gesloten wegens gezondheidsredenen’ aan de vensters en dat bordje wordt niet meer weggehaald. Op 24 maart sloeg het noodlot er bijzonder hard en onverwacht toe.
“Marc zat naar Gent-Wevelgem te kijken en ik was in het café bezig toen hij plots begon te roepen dat hij niet meer uit de zetel kon. Hij is afgevoerd naar het ziekenhuis en daar bleek dat hij een hersentrombose had”, vertelt Maria.
Na zes weken mocht Marc naar huis en werd met de revalidatie begonnen, maar het werd vlug duidelijk dat de deuren van hun café voor altijd gesloten zouden moeten blijven. “Lichamelijk ben ik in orde, maar ik zie niets meer aan mijn linkerkant”, vertelt hij.
“Hij heeft ook problemen met zijn evenwicht en zijn kortetermijngeheugen. Met bakken sleuren gaat niet meer en alleen kan ik dat allemaal niet doen. De zes weken waarin hij in het ziekenhuis lag, waren ook verschrikkelijk. Vooral die eenzaamheid was moeilijk om te dragen”, aldus Maria.
De beslissing om te stoppen was onvermijdelijk, maar daarom niet minder pijnlijk. “In 1972 zijn we samen gestart en sindsdien waren we zeven dagen per week open vanaf 9 uur. Geen enkele dag hebben we gesloten. Nu moeten we niks meer doen en het steekt ons nu al tegen”, zegt Maria met een zucht.
Laatste café
In 1906 kocht de familie Piens een stuk bouwgrond op de hoek van de Gaversesteenweg en de Molenstraat om er een boerderij, woonhuis, winkel en estaminet op te richten. Het café kreeg de naam Casino, de boerderij werd later een zelfbedieningszaak met een kapsalon ernaast. Beide veranderden later in een vergaderzaal.
“Ik ben hier 72 jaar geleden geboren. In de jaren 50 waren hier in Schelderode 23 cafés, en dat voor een gemeente van 750 inwoners. Wij waren de laatsten”, vertelt Marc
Bij Piens was jarenlang het huis van vertrouwen voor veel kaartersclubs, lokale verenigingen, wandelaars en fietsers die de mooie streek verkenden en halt hielden bij Marc en Maria voor een welkome verpozing. “We hebben hier mensen over de vloer gehad die van ver kwamen, tot vanuit Antwerpen.”
“Vanochtend zat hier nog vijftien man op ons terras met de vraag hoe het met Marc gaat. De telefoon staat roodgloeiend van mensen die vragen wanneer we weer opengaan. Maar dat zal dus niet meer gebeuren. We zien hier vree van af. Net als wij zullen ook onze vele vaste klanten in een zwart gat vallen.”
Geen overnemer
Naar een overnemer is het koppel niet op zoek. “Ik ben hier geboren en zolang ik kan, blijven we in ons huis wonen”, maakt Marc duidelijk. “Neen, als we het overlaten, moet het volledig zijn. Ons huis delen met mensen die we niet kennen, dat gaat niet”, beaamt Maria.
