help-de-people-manager-verdrinkt

Oost-Vlaamse ondernemers vragen perspectieven

In een open brief, gericht aan de Oost-Vlaamse volksvertegenwoordigers, vraagt UNIZO Oost-Vlaanderen meer aandacht voor de 'vergeten ondernemers' in deze crisis. Ondernemers uit allerhande sectoren zoals de horeca, evenementensector, contactberoepen, … en hun vele toeleveranciers​. De vraag wordt ondersteund door getuigenissen van 7 Oost-Vlaamse ondernemers, die geen perspectief hebben en aandacht vragen voor hun financieel en mentaal welzijn.

Unizo schrijft in zijn brief aan de volksvertegenwoordigers uit Oost-Vlaanderen het volgende:

We trappen een open deur in door u te zeggen dat een grote groep ondernemers een heel zware periode achter de rug heeft en een zeer groot deel zich nog steeds in zeer zwaar weer bevindt, denken we maar aan de horeca- en eventsector, de reisbureaus, de contactberoepen, ...

Bij UNIZO Oost-Vlaanderen bereiken ons dagelijks de noodkreten van mensen die hun levenswerk zien verdampen en waar het water aan de lippen staat. Ze zien geen licht meer aan het einde van de tunnel en maken zich in sommige gevallen klaar op om de handdoek in de ring te gooien. Na de economische, dreigt ondertussen ook de mentale schade zeer groot te worden.

We maken een zelden geziene gezondheidscrisis mee, maar we moeten er absoluut voor zorgen dat er na de crisis geen economisch kerkhof overblijft. Er zijn heel wat steunmaatregelen gekomen, zowel op lokaal, Vlaams als federaal vlak. Deze hebben heel wat ondernemers in deze moeilijke periode geholpen om te overleven.

Vandaag vragen we opnieuw jullie steun. Deze keer niet onder de vorm van ondersteuningsmaatregelen, maar wel door het stimuleren van het ondernemerschap.

  • We vragen samenwerking. We mogen trots zijn op de vele kmo’s in ons land. Betrek hen maximaal om uit deze crisis te komen. Betrek hen bij de uitrol van het testbeleid, de vaccinatiestrategie, bij het aankopen van beschermingsmateriaal, … De expertise is in eigen land vaak aanwezig.
  • We vragen vertrouwen. Vertrouwen dat we veilig kunnen ondernemen met strenge sectorprotocollen die voldoende gecontroleerd worden om zo alle sectoren kansen te geven op een heropening.
  • We vragen een perspectief waarbij we weten dat steunmaatregelen gelden tot het einde van de crisis.
  • We vragen een horizon, zodat de mentale veerkracht het kan halen van een gebrek aan duidelijkheid en transparantie.
  • We vragen een relance op maat van onze Vlaamse ondernemers en kmo’s.
  • Maar bovenal vragen we voor de vele nog gesloten/getroffen ondernemers hun recht op ondernemen terug. Een ondernemer wil niet noodgedwongen aan een kunstmatig infuus hangen. Een ondernemer wil samen met zijn medewerkers doen waar hij/zij zo goed in is: ondernemen.

Dag van de vergeten ondernemer

Op 20 november 2020 organiseerde UNIZO nog de “Dag van de Ondernemer”. Op die dag werden ondernemers omwille van hun maatschappelijke meerwaarde gevierd. Immers, zonder ondernemers, worden er geen private jobs gecreëerd, zonder hen is er geen welvaart en zonder welvaart is welzijn en een sociaal zekerheidssysteem zoals we het vandaag kennen, een illusie.Aanstaande vrijdag 22 januari 2021 zal het overlegcomité wikken en beschikken over het lot van de vele ondernemers die op hun tandvlees zitten. Hun dromen dreigen kapot geslagen te worden. Ieder perspectief ontbreekt voor de verplicht gesloten sectoren. Dit is niet alleen economisch een strop om de hals, maar ook mentaal weegt dit zwaar voor hen en hun werknemers.Zorg ervoor dat 22 januari 2021 niet de “Dag van de Vergeten Ondernemer” wordt. Het riet is bij velen ondertussen geknakt, bij sommigen gebroken.

Zij getuigen...

 

Silvia Van Brempt – zaakvoerder van eventlocatie Oktoberhallen in Wieze

Silvia en haar familie zitten al 22 jaar in de eventsector en dit jaar is officieel het zwartste jaar in hun geschiedenis. Bijna een volledig jaar al zijn de deuren van de eventlocatie in Wieze gesloten.

Silvia: “De economische schade is enorm. Onze algemene kosten blijven doorlopen, er moeten afbetalingen gebeuren, en de steunmaatregelen zijn voor een bedrijf als het onze ontoereikend. We hebben echt alle begrip voor de volksgezondheid, maar deze situatie is niet lang meer houdbaar. En niet alleen voor ons, we kregen heel wat alarmsignalen van toeleveranciers, denk maar aan tapijt- en parketleggers, bedrijven die klank- en geluidsinstallaties leveren of beurswanden maken, cateraars, hostessen, … noem maar op. Zelf hebben we zes voltijdse medewerkers die sinds maart 2020 technisch werkloos zijn.”

Tim Tfelt – zaakvoerder van autocars/ fiets- en skireizen Weidel Tours in Sleidinge

Tim: “We hebben het heel zwaar momenteel. Op een jaar tijd hebben we 80% minder omzet gedraaid. Onze tien vaste medewerkers hebben thuisgezeten van maart tot september, maar konden dan, dankzij de versterkingsritten voor De Lijn die we doen, weer aan het werk. Die versterkingsritten hebben ons trouwens gered afgelopen maanden, helaas hebben we de nieuwe aanbesteding niet gehaald. We zullen opnieuw intekenen, maar als we het niet binnenhalen, dan wordt het voor ons heel moeilijk om te overleven.”

Sofie Van Lokeren – schoonheidsspecialiste in Zele

Sofie Van Lokeren zag haar klanten voor het laatst op 31 oktober. Sindsdien is haar zaak dicht en probeert ze het hoofd koel te houden. Sofie: “Na de eerste lockdown heb ik al het mogelijke gedaan om de veiligheid van de klanten te garanderen. Ik investeerde in plexischermen aan de manicuretafel en de kassa, er werden altijd mondmaskers gedragen en ik draag daarboven zelfs een extra faceshield. Ik heb twee behandelkabines, maar gebruikte telkens maar één zodat de andere goed kon verluchten. En de hele dag door werd alles constant ontsmet. De klanten voelden zich hier veilig en ik heb hier nooit een besmetting gehad. Daarom is het zo frustrerend dat net wij de deuren dicht moeten houden.”

Tom Audore – zaakvoerder van Barbier Tom, met vestigingen in Gent, Eeklo en Knokke

Tom: “De eerste lockdown hebben we vrij goed doorsparteld. Maar nu is het een regelrechte ramp. De bodem van mijn spaarboek wordt zichtbaar en al mijn medewerkers zijn technisch werkloos. We hebben nochtans zoveel moeite en investeringen gedaan om alles veilig te laten verlopen: schermen, toestellen om materiaal te ontsmetten, de klanten ver genoeg uit elkaar zetten. Ik begrijp echt niet waarom wij het probleem zogezegd zijn.”

Eve De Ras – zaakvoerster van Everybody Fit in Aalst

Eve: “Dat heel deze situatie een drama is voor alle ondernemers is een feit, zoals ook wij als personal trainers het zwaar te verduren krijgen. De overheid maakt echter geen onderscheid tussen de aanpak van een personal trainer en een traditionele fitnesszaal. De hedendaagse personal trainingscentra zijn individuele zaken, veelal los van fitnesscentra. Mensen komen individueel, per twee of in kleine groepjes trainen. Steeds op afspraak en onder deskundige begeleiding. Bovendien in ruimtes die een stuk groter zijn dan de gemiddelde kinepraktijk. Het ontsmetten van de toestellen door de trainers, het dragen van een mondmasker en het respecteren van de nodige afstand vormen dan ook geen enkel probleem.”

Benoît, Lode en Pieter – zaakvoerders brasserie Harmonie in Ronse

De zaak van Benoît, Lode en Pieter trekt een heel uiteenlopend publiek aan. Op de marktdagen zit het terras afgeladen vol met klanten die genieten van een koffie of biertje. Op de weekdagen is het een typisch stamcafé. ’s Avonds is het een afterwork bar en op vrijdag- en zaterdagavond wordt ruimte gegeven aan de jeugd. Met andere woorden, in een normaal jaar kan je hier 7 op 7 terecht.

Pieter: “Vanaf de eerste lockdown tot vandaag is het café al 160 dagen gesloten geweest. Ondertussen blijven de vaste kosten, zoals verzekeringen, sabam (unisono), energie, huur en afbetalingen,verder lopen en moeten de facturen betaald worden”.

Maarten Boucquez – eigenaar cafés ‘t Kofschip en Elixir in Gentse Overpoort

In tegenstelling tot gewone cafés en restaurants zijn de nightlife zaken nog niet open geweest sinds 13 maart. Voor Maarten Boucquez betekent dit bijna een jaar van onzekerheid, zonder perspectief.

Maarten: “Ik ben dit jaar 30 geworden en was er helemaal klaar voor om er de komende 10 jaar keihard voor te gaan. Ik had nooit gedacht dat ik nu een jaar zonder werk zou zitten. Een jaar lang al moet ik een groot deel van de vaste kosten uit eigen middelen betalen. Al een geluk dat de twee zaken goed draaiden voor de lockdown en ik er geen recente investeringen gedaan had. En ook met de verhuurder heb ik goede afspraken gemaakt zodat het mogelijk blijft om te overleven.”