breynaert © Tom Vierendeels

Bakkerij Breynaert klaar voor toekomst in gloednieuwe zaak

Op zoek naar ‘snedjaf’ of eclairs van bij bakkerij Breynaert? Dan moet je voortaan naar de gloednieuwe bakkerij in de Poortstraat. Bakker Wim Breynaert (44) en moeder Marijke Breynaert (67) investeerden er in de toekomst met onder meer gloednieuwe ovens. “Het is comfortabeler nu, zowel voor ons als voor klanten”, klinkt het.

Reeds de vierde generatie is aan de slag bij Breynaert. Al enkele decennia in de Stationsstraat 44, maar sinds kort in de Poortstraat naast Donckers Lima.

“Het is hier veel praktischer dan op ons vorige adres”, verklaart bakker Wim. “Zeker op vlak van parking. Klanten kunnen nu op de parking voor de deur parkeren in plaats van een plekje te moeten zoeken in de buurt. Bovendien stelden we vast dat de Stationsstraat aan het leeglopen is – het lijkt er dood te bloeden. Daarom beslisten we te verhuizen.”

Comfortabeler

“Het is hier in de Poortstraat veel ruimer en bijgevolg comfortabeler”, gaat het verder. “We hebben nu een koud atelier en een warme kant, voorzien van gloednieuwe ovens. Want nagenoeg alles maken we nog altijd zelf, op misschien een donut na. Waar we om bekendstaan? Klanten weten de weg te vinden voor onze mastellen, oliebollen en eclairs. En ook onze ‘snedjaf’ is gekend. Dat is een biscuit met binnenin slagroom en bovenaan afgewerkt met donkere chocolade. Het is iets dat in de streek ontstaan is. Maar daarnaast maken we bijvoorbeeld ook zelf confiserie zoals truffels en bokkenpootjes.”

“En in de winkel hebben we een koelkast geplaatst met nog enkele andere verse producten. Je kan er charcuterie vinden, maar ook dranken. We stellen vast dat dit goed loopt.”

Intussen gaat het al om de vierde generatie bij Breynaert. “Mijn overgrootvader Eugene begon er ooit mee, begin vorige eeuw”, weet Wim. “Een winkel had hij niet, maar het brood dat hij zelf bakte droeg hij wel zelf uit met hulp van een hond of paard en koets. Onvoorstelbaar als je het met nu vergelijkt.”

Nachtwerk

“Maar de meest bekende moet mijn grootvader ‘Milleke’ geweest zijn. Naar hem heb ik ook mijn zoon genoemd. Nadien volgde mijn nonkel Arnaud, die het assortiment uitbreidde met ontbijtkoeken, eclairs, pistolets enzovoort. En nu zijn dus mijn moeder en ik aan de beurt. Het is een stiel die ik enorm graag beoefen. Veel nachtwerk, maar dat deert mij niet. Ik ben er dan ook écht mee grootgebracht en heb nooit iets anders geweten. Het zit er ingebakken. Je moet er natuurlijk wel wat voor over hebben en gelukkig steunt mijn vrouw mij volledig. Zelf staat ze ook in de winkel en helpt ze een handje mee in de bakkerij.”

Hij snapt wel dat er veel bakkers verdwijnen. “Het is moeilijk geworden geworden is personeel te vinden. Er zijn ook grote investeringen voor nodig en het is soms moeilijk om opvolging te vinden. Ook het nachtwerk is niet aan iedereen besteed. En daarnaast weegt het ook bij velen op de relatie. Je moet elkaar echt wel begrijpen, anders wordt het moeilijk. Maar ik blijf het dus graag doen. De grootste motivatie is de tevredenheid van de klanten.”

Vijfde generatie

Maar bij Breynaert denken ze dus nog helemaal niet aan stoppen. “Tot mijn pensioen doe ik verder. En het is misschien ook wat hopen dat er een vijfde generatie komt”, besluit Wim. “Mijn zoon is nog wat jong, maar voorlopig apprecieert hij de bakkersstiel ten volle. Tijdens de feestdagen vertoefde hij met plezier in het atelier. Maar we zien wel wat de toekomst brengt.”