Al wie met de wagen naar zijn/haar werk op het Researchpark in Haasrode rijdt, kent intussen het dagelijkse ritueel van bumperrijden. Onnodig lang in de auto zitten om op je werkplek te geraken. En de coronacrisis heeft daar op het eerste gezicht niet veel verandering in gebracht. Het is als vanouds druk op de weg, 's ochtends en 's avonds.
Omdat het merendeel van de werknemers niet het geluk heeft gevoerd te worden door een chauffeur, waardoor werken op de achterbank mogelijk zou zijn, zitten we daar maar wat voor ons uit te staren. Een telefoontje naar de baas, collega of schoonmoeder kan de stilte of de drukke radio doorbreken. Maar dat is het ook zowat. Kortom, er gaat erg veel tijd en positieve energie verloren achter het stuur.
Op het bedrijventerrein van Haasrode gaan al jaren stemmen op om vlakbij een nieuw treinstation te bouwen. Die investering moet meer mensen uit de auto halen, en begeleiden naar multimobiliteit. Genre: je vertrekt thuis met je plooifiets, stapt op de trein in je woonplaats, stapt af in het station van Haasrode om vervolgens met je plooifiets naar je werkplek op het Researchpark te rijden. Ondanks dat ik niet al te veel vertrouwen heb in de stiptheid van het openbaar vervoer, komt een gecombineerd ritje van trein en fiets alvast je gezondheid ten goede. Met een frisse en uitgewaaide kop aan je werkdag beginnen is eens iets anders.
Maar het ziet ernaar uit dat dat treinstation er niet zal komen. Volgens een nieuwe studie van NMBS is het potentieel aantal reizigers lager dan gedacht, en de investering zou voor de spoorwegmaatschappij te groot zijn. Precieze cijfers zijn voorlopig niet bekend. We moeten het doen met algemene verklaringen dat het nieuwe station te duur en niet rendabel zal zijn.
Wat ik me dan afvraag is hoe de kostprijs van het nieuwe station zich verhoudt ten opzichte van de totale kostprijs van het jarenlange filerijden in en rond Leuven. Bovendien komen de verklaringen van NMBS ongelegen. Op een moment dat heel wat bedrijven en organisaties moeite, tijd noch geld sparen ter bevordering van de multimobiliteit, laat de spoorwegmaatschappij doodleuk weten dat het station niet haalbaar is. Ondanks dat het spoor een belangrijk onderdeel is van de invulling van de multimodale aanpak op het bedrijventerrein (fiets, auto, moto, bus en trein, te voet).
Ik vraag me dan ook af of de macht van de administratie in deze niet te zwaar doorweegt, en de politiek vanop de tweede rij toekijkt. Oké, studies zijn absoluut nuttig om het plaatje in zijn geheel en onderbouwd te beoordelen, maar dan nog kan de administratie in dergelijk belangrijk dossier toch niet het laatste woord hebben? Is het niet de taak van onze heren/dames politici om hier harder op tafel te kloppen en een beleid te verdedigen dat op lange termijn een grote groep werknemers en de Leuvenaar in het algemeen ten goede kan komen? In de wetenschap dat onder andere een verdichting en optimalisatie van onze bedrijventerreinen (lees: meer tewerkstelling op dezelfde oppervlakte) in de steigers staat.
Trouwens, is er in deze al overleg geweest met ALLE betrokkenen of gaat men ervan uit dat er vanuit de economische actoren geen impulsen meer zullen volgen om de actieve bevolking nog meer aan te zetten tot multimobiel woon-werkverkeer? Het lijkt me dan ook noodzakelijk werk te maken van een station in de wetenschap dat een vlotte mobiliteit in ons land nood heeft aan een integrale aanpak. En ja, dames en heren van NMBS: u maakt hier willens nillens deel van uit. Het is tijd dat deze cinema stopt, en de schop ter hand wordt genomen.
