De ketting-kledingruil ontstond tijdens de coronapandemie in Amsterdam. Een groepje vrouwen bedacht een systeem waarbij kleding via vaste routes werd doorgegeven. Het initiatief sloeg aan en groeide razendsnel. In Leuven zijn er momenteel 5 kettingen actief, met kleren voor mannen, vrouwen, kinderen en één voor grote maten. Er bestaat ook een loop voor kinderboeken.
Volgens de verantwoordelijken van de kledingloops is het exacte aantal deelnemers moeilijk in te schatten. Cyana Meert beheert de groep in Leuven en spreekt over een schommelend ledenaantal: “Momenteel hebben we weer veel inschrijvingen en zitten we aan de 80 leden.”
Goede staat
De populariteit van het concept groeit razendsnel, waardoor de kettingen ook uitbreiden naar andere regio’s. Marie-Elisabeth Frisque uit Tielt-Winge staat in voor twee groepen: “Ik beheer de groep voor zwangerschapskleding en babykleding. Deze bestaat uit 30 deelnemers, waarvan 4 uit Leuven. De groep voor Tielt-Winge telt zo’n 104 deelnemers en bevat ook mensen uit Kessel-Lo.”
Deelnemers ontvangen een grote zak met kleding en mogen een week lang items uitkiezen. Hierna voegen ze zelf kledingstukken toe die niet meer gedragen worden. Er zijn geen strikte regels over hoeveel je eruit mag halen of erin moet stoppen, zolang de kleding maar in goede staat verkeert. Op de website clothingloop.org kunnen geïnteresseerden zich inschrijven voor een bestaande loop of zelf een nieuwe starten.
Bewust omgaan met textiel
Bedenker Nichon Glerum uit Nederland (40) koopt al 14 jaar geen nieuwe kleding meer en wil mensen bewuster laten omgaan met textiel: “We denken dat we alle kleding in onze kast dragen, maar in werkelijkheid blijft meer dan de helft ongebruikt. Tegelijkertijd wordt er elke seconde een vuilniswagen vol textiel verspild. Er is genoeg kleding om de komende zes generaties te kleden. Dit initiatief maakt hergebruik leuk en toegankelijk.”
Bovendien brengt de kettingruil buren met elkaar in contact. “In mijn kledingkast heeft elk stuk ook een verhaal”, vertelt Nichon. “Ik heb ooit een paar schoenen op de kop getikt en wanneer ik de foto van deze schat deelde, kwam ik te weten dat een andere deelnemer ze droeg op haar huwelijk. Zo’n verhaal krijg je niet in een kledingwinkel.”
