In 1975 openden Corneel Van Eyken en Julia Van den Broeck in Keerbergen bowlingcenter Berkerijs. Dat had vier bowlingbanen en werkte nog met touwtjes. Intussen bestaat het center 50 jaar, beschikt het over veertien banen en kan men er ook aan lasershooting doen.
Bloeiende zaak
Het had echter niet veel gescheeld of het center was er nooit gekomen. Vader Corneel baatte als binnenhuisarchitect op de benedenverdieping immers al jaren een bloeiende zaak in onder meer schouwen en natuursteen uit.
“Toen er op een bepaald moment plannen kwamen om daarboven appartementen te bouwen, zag een oom in een bowlingbaan een beter idee”, vertelt zoon Ives (58), die het center intussen al enkele jaren uitbaat. “Op 13 juni 1975 ging het bowlingcenter met vier banen van start op de bovenverdieping van de winkel, die ze ook nog verder uitbaatten.”
Feestzaal
Dat bleek een zware combinatie. “In de winkel werd gewerkt vanaf 6 uur ’s morgens, de bowling sloot vaak pas rond 3 of 4 uur ’s nachts. Na enkele jaren werd beslist de winkel beneden te sluiten en helemaal voor het bowlingcenter te gaan. Er kwamen twee bowlingbanen bij en beneden werd een feestzaal gebouwd. Die had veel succes maar zorgde ook voor overlast. Toen een kortsluiting voor een brand zorgde, werd de zaal vervangen door vier bijkomende bowlingbanen.”
Niet alleen het bowlingcenter had veel succes. Ook de twee zonen van Corneel en Julia kregen al snel de bowlingmicrobe te pakken. “Ik was 9 jaar toen mijn ouders de zaak startten”, blikt Ives terug. “Die bowling was mijn speeltuin, ik was er iedere dag.”
Meteen kampioen
Een eerste deelname (op zijn 12de) aan een kampioenschap maakte hem kampioen van België bij de jeugd. Een lange nationale en internationale carrière volgde. Ook broer Sven, die 5 jaar jonger was, behaalde nationale en internationale successen. Toen hun ouders 23 jaar geleden met pensioen gingen, nam Sven de zaak op jonge leeftijd over. Hij voegde nog eens vier banen toe, wat het totaal op 14 volautomatische bowlingbanen bracht.
Toen Sven op 25 september 2010 in een verkeersongeval om het leven kwam, schokte dat de ganse bowlingwereld. Voor de familie stond het leven stil. Of toch bijna. “De dag van zijn overlijden hebben we eerst nog de geplande kinderfeestjes laten doorgaan”, zegt Ives. “De geplande beurten van die avond zegden we af, iets waar niet iedereen begrip voor had.”
Levenswerk
Enkele dagen bleef het center gesloten. Tot Ives met zijn echtgenote, die hij in het center had leren kennen, besliste om het levenswerk van zijn ouders en broer verder te zetten.
Intussen baten ze het center bijna 15 jaar uit en rijst langzaam de vraag naar eventuele opvolging. “Mijn kinderen, die 19 en 16 jaar zijn, zijn nog te jong om nu al over te nemen”, zegt Ives. De bowlingmicrobe is er ook nog niet meteen. “Ze hebben ervaren dat het deze job veel opofferingen vraagt. Skivakantie is bij ons niet mogelijk, de winter is ons hoofdseizoen.” Toch hoopt hij dat de familiezaak er zeker nog eens 50 jaar mag bijdoen. “We vinden misschien een uitbater.”
Maar voor het zover is, wil hij het bijzondere jubileum nog op gepaste wijze vieren, en wel op 13 juni. “Wat er juist zal gebeuren, staat nog niet vast. Maar het zou fijn zijn om veel foto’s van die afgelopen 50 jaar te kunnen verzamelen. Iedereen die er heeft, mag ze ons bezorgen.”
