Philippe en Chantal draaiden vorige week maandag hun allerlaatste service na zestien jaar In de Molen te hebben gerund, pal op de taalgrens tussen Saintes en Hondzocht en in de schaduw van de oude windmolen die ondertussen helemaal is gerestaureerd. “Het was zeer emotioneel voor ons allemaal. Ik heb klanten die hier elke week kwamen zien huilen. Voor sommige mensen waren we bijna als familie”, vertelt Philippe. “De sluiting kwam hard binnen bij hen.”
“We hebben maanden lang enkel voor ons plezier gewerkt. De winstmarges liepen de laatste tijd heel fel achteruit omdat alles duurder wordt”, zegt Philippe. “Maar zestig uur per week werken en op het einde van de rit er amper iets aan overhouden, dat hou je niet vol. Op een bepaald moment mag niet alleen je hart maar moet ook je verstand spreken. Dan trekken we er liever de stekker uit nu het nog kan.”
“Het op restaurant gaan is de laatste jaren enorm veranderd”, vertellen Philippe en Chantal. “De tijd dat mensen een voorgerecht en een dessert namen wanneer ze kwamen eten is voorbij. De meesten houden het vandaag bij een hoofdschotel en als we geluk hebben delen ze nog een dessert. Mensen drinken water vandaag in plaats van wijn omwille van de strenge alcoholcontroles. Ze durven niet meer. Dat is zeker geen verwijt maar gewoon een vaststelling. We kunnen de mensen ook niet verplichten om meer te eten, toch?”
“Natuurlijk gaan we In de Molen missen. Het was ons leven. En we zijn ons werk kwijt. Wat we hierna gaan doen, weten we zelf ook nog niet”, zeggen Philippe en Chantal.
