Het verhaal van Trattoria dell’Oratoriënhof begint niet in Leuven, maar in de Limburgse steenkoolmijnen. Daar leerden Francesco en Enrico elkaar op vijftienjarige leeftijd kennen nadat hun families in de Belgische mijnbouw terechtkwamen. Toen Francesco jaren later op zoek ging naar een partner om in Leuven een zaak te openen, bleek zijn jeugdvriend Enrico de geknipte kandidaat. En zo geschiedde.
Vuurwerk
Het bleek een succesvolle samenwerking die uiteindelijk 36 jaar lang standhield. “De start van onze samenwerking, was als een bruiloft”, lacht Francesco. “En net als een goed huwelijk, ging het de voorbije 36 jaar met vallen en opstaan”, vult Enrico aan. “Maar wel meer opstaan dan vallen. Hier is goed ruzie gemaakt. Stress, Italiaans temperament. Het gaf hier wel eens vuurwerk. Tijdens een belastingcontrole dacht de controleur dat we een koppel waren, zoals wij met elkaar omgingen. Maar al bij al: we hebben hier samen 36 prachtige jaren beleefd.”
Toen ze de zaak begonnen, geloofden weinig mensen dat het een succes zou worden. Te ver uit het centrum, was het oordeel. Maar de twee hadden – ondanks weinig horeca-ervaring – een sterk plan. Italiaans zoals het hoort, en dat in een toegankelijke, kindvriendelijke omgeving. “In die tijd moesten kinderen stijf aan tafel zitten en overal afblijven. Dat wilden we niet. Gezelligheid was hier altijd heel belangrijk”, zegt Francesco.
Klassiekers
Hun restaurant stond gekend om hun Italiaanse klassiekers. “Een simpele pizza of een bord pasta, zoals het hoort”, zegt Enrico. “Dus geen carbonara met crème fraîche zoals de meeste Belgen het toen maakten, maar met ei. In die tijd wist niemand wat dat was, dat echte Italiaanse eten. Zo zijn wij bekend geworden.”
Francesco en Enrico gaan er prat op dat ze minstens 70 procent van hun cliënteel kennen, omdat het vaak terugkerende mensen zijn. “Het is net als familie”, zegt Dirk Leunis, één van die vaste klanten. “Ik kom hier minstens twee keer per week minstens, en altijd kan je een babbeltje slaan met bekenden. Zalig. Het Oratoriënhof is mijn culinaire heiligdom.”
“Nog niet klaar om te sluiten”
Maar aan alle mooie liedjes komt een einde, al zou het duo hun restaurant liever nog verderzetten. Eind juni loopt de huur van het pand na 36 jaar af. Verlengen lukt niet, want de eigenaar verkocht het pand nog voor Francesco en Enrico de kans kregen om zelf een bod te doen. “Het doet pijn, we waren niet klaar om af te sluiten. We zullen wellicht ook niet verdwijnen uit de Leuvense culinaire wereld. Maar het zal niet meer hier in onze trattoria zijn. Eind juni houden we nog twee dagen groot feest, en dan gaat de deur dicht.”
Ter ere van hun samenwerking schreef Dirk Leunis ook een boek, dat het verhaal van Trattoria dell’Oratoriënhof vereeuwigt. Het boek vertelt het verhaal van Enrico en Francesco, maar duikt ook in de Italiaanse culinaire wereld en bevat zo zestien authentieke recepten zoals ze in het restaurant geserveerd werden. “We geven onze geheimen prijs”, besluit Francesco. “Al is het échte geheim natuurlijk de Italiaanse hand. Die kan niet iedereen eraan toevoegen.”
