Den Arbiter was meer dan een café voor Gonda: het was een trefpunt voor de buurt, een plek waar mensen elkaar nog kenden, waar nog Nederlands werd gesproken en waar vooral oudere klanten dagelijks over de vloer kwamen. “Iedereen kent mekaar hier nog en iedereen praat hier met elkaar. Dat wordt zeldzaam”, zegt Gonda, die zelf afkomstig is van de Verbrande Brug, en nu in Kortenberg woont.
Geen akkoord
Ze begon haar loopbaan als kapster bij Daniella in Vilvoorde en werkte dan in restaurant Woluwedal bij Jean in Diegem om dan uiteindelijk bij toeval in Den Arbiter te belanden. “Ik zag dat het café over te nemen stond en het sprak mij meteen aan”, zegt Gonda. “En nu opeens zijn we 32 jaar verder. In de beginjaren heb ik heel veel hulp gehad van mijn mama, maar de laatste 23 jaar heb ik het café alleen gerund.”
De sluiting is een combinatie van zakelijke overwegingen en veranderende tijden. Het huurcontract liep vorig jaar al af, maar werd nog één jaar verlengd. Een nieuw langdurig engagement aangaan zag Gonda niet zitten. “Ik ben niet tot een akkoord gekomen voor een nieuwe huurovereenkomst met de eigenaar”, vertelt de caféhoudster. “Ik heb wel spijt dat ik moet stoppen, zeker voor mijn oudere klanten die hier overdag komen. Zij gaan een beetje verloren lopen als Den Arbiter gesloten is.”
Maar ook de omgeving is veranderd en ook dat speelde mee in haar beslissing. “Vroeger zat het hier stampvol met mensen van de kazernes in Peutie en Melsbroek, met fabrieksarbeiders, met mensen die van de trein kwamen of net hun shift bij UPS of DHL hadden afgerond”, zegt Gonda. “Sinds het station verlegd werd, stopt de trein bij wijze van spreken een kilometer verder. Die klanten zie ik niet meer. En in januari zijn de bushaltes hier ook nog weggehaald.”
Toch wil Gonda op een positieve manier afscheid nemen van haar klanten. Op vrijdag 23 mei organiseert ze een feestavond voor haar klanten. “Ik trakteer een hele avond”, zegt ze. “Er komt een frietkraam, we voorzien sandwiches en hotdogs, er wordt muziek gespeeld,… Het wordt nog één keer een plezant feestje. Mijn geburen gaan die avond nog één keer last van mij hebben.”
Gewelddadige overval
Ze kijkt met een warm gevoel terug op de voorbije jaren. “Ik heb heel veel plezante momenten meegemaakt. Geen vechtpartijen, geen grote ruzies. Alleen maar goeie herinneringen.” Eén pijnlijke uitzondering was een gewelddadige overval in 2011, waarbij ze rake klappen kreeg en in het ziekenhuis belandde. “Dat was heftig, maar het weegt niet op tegen al het moois.”
Ook de wielersport speelde een rol in haar caféleven. “Ik heb 28 of 29 keer de cyclocross meegemaakt: telkens één groot feest. En ik ben ook 25 jaar zelf mee naar de cross gegaan. Iedereen kende mij.”
Reizen
De naam Den Arbiter blijft iets speciaals. “Ik heb de naam overgenomen van een vorige eigenaar, die scheidsrechter was. De naam van een café moet je niet veranderen.” Gonda vermoedt dat er al bijna een eeuw café in het pand gehouden wordt. “Dat lijkt toch zo als je die oude foto ziet die hier aan de muur hangt. Wat er nu mee gaat gebeuren, weet ik niet.”
Wat haar persoonlijke toekomst brengt, laat ze ook in het midden. “Ik heb al wat aanbiedingen gehad. Misschien werk ik nog af en toe in de horeca, misschien ga ik wat reizen. We zien wel”, besluit ze met een nuchtere glimlach.
