-Een echter verrassing is de aangekondigde herstructurering niet bepaald. U en uw collega’s uit de sector waarschuwen al langer voor een moeilijke markt.
-Philippe Hamers: Klopt, het is niet echt een verrassing. Nadat we Balta overnamen, merkten we al snel twee zaken. Eén: het bedrijf had te veel productiecapaciteit in België en daarom hebben we de site in Avelgem ook gesloten en grotendeels verplaatst naar onze sites in Turkije. Twee: Balta was goed voor de productie van carpetten maar niet voor kamerbreed tapijt (dat vooral in het Verenigd Koninklijk nog veel wordt gevraagd). Daarom beslisten wij om de productie van kamerbreed tapijt te verplaatsen naar onze sites in South Wales en Yorshire. Maar een aantal factoren hebben ons nu doen beslissen nog verder te ‘rightsizen’. Zoals daar zijn: de te hoge loonkost in België (mee ingegeven door de automatische indexaanpassing), de oplopende grondstofprijzen maar dus ook de moeilijke marktomstandigheden. We hebben nog even gewacht om te herstructureren maar nu waren we op een punt gekomen dat het niet anders meer kon. Van een 50/50 (productie Belgie/productie Turkije) gaan we nu naar een 10/90, met dus het grootste deel van de productie van carpetten buiten de EU.
-Het aangekondigde saneringsplan is – het moet gezegd – wel heel drastisch met 529 jobs die op de helling staan. Is er nog speelruimte en marge voor sociale onderhandelingen?
-We zullen met het bedrijf onze sociale verantwoordelijkheid tegenover al deze mensen opnemen. Daar zal tijd overgaan. Tegen eind volgend jaar moet alles afgerond zijn. Ik vrees dat er weinig te doen zal zijn aan de aantallen. Dit zal blijken uit de informatieronde die wij nu doorlopen met de vakbonden. Laat mij ook duidelijk zijn, het gaat om een sociaal plan, geen cadeau plan. Balta zal het voortaan buiten Europa gaan zoeken. We hebben al lange tijd ervaring met onze fabriek in Turkije, die dus de productie die nu in West-Vlaanderen nog gebeurt, moet opvangen. In West-Vaanderen zal enkel nog plaats blijven voor de ondersteunende diensten, het logistiek apparaat voor West-Europa en de afwerking van de getufte carpetten.
-Wat zijn de onmiddellijke gevolgen van de verhuis naar Turkije?
–In wezen kunnen we snel schakelen na een akkoord over het plan. We hebben er faciliteiten die ons voldoening schenken. Het is een kwestie van een groot deel van het machinepark nu naar ginder te verhuizen. Jawel, u mag dat een pure delokalisatie noemen, want dat is het ook.
-Maar met de verhuis naar Turkije lost u een fundamenteel probleem toch ook niet op: de zwakke marktvraag is nu eenmaal een vast gegeven. Ongeacht of u in Europa of in het Midden Oosten produceert.
-Turkije heeft alvast één groot voordeel: we zullen er danig kunnen besparen op onze kosten (zowel vaste kosten als elke component van de variabele kosten). Of men het nu graag hoort of niet, Balta zal dus voor 90 procent een niet-Belgische bedrijf worden. En wat de marktvraag betreft: ik geloof nog altijd rotsvast in carpetten, ook als aanvullend element op vaste vloerbekleding. Wij hebben beide ijzers in het vuur liggen: harde (de Victoria groep is ook producent van keramische vloeren in Italië en Spanje) en zachte vloeren. Bovendien is Balta niet afhankelijk van één markt, maar hebben we een sterke geografische spreiding van onze productie en distributie. Australië, de VS, Europa en het Midden Oosten. Wij zijn verder ook gediversifieerd in distributie en in productie. Ook dat sterkt ons in het geloof om ons verder te wapenen tegen de verdere globalisering.
-De Turkse tapijtboeren zijn jullie grootste concurrenten. Is met de verhuis naar daar ook dat probleem beter onder controle?
-De Turken en de Egyptenaren zijn onze belangrijkste tegenspelers. Met hen bereiken we nu een gelijkaardige playing level field, dat is zeker waar. Omdat wij competitief zullen zijn, moeten wij ook in staat zijn de synergieën van de groep op het gebied van de distributie beter te benutten.
-Werd ook een verhuis naar het Verenigd Koninkrijk overwogen?
-Neen, omdat we in onze fabriek in het VK enkel kamerbreed tapijt produceren, terwijl onze West-Vlaamse fabrieken zich toeleggen op carpetten. Dat zijn twee andere markten. Dit gezegd zijnde wil ik er wel op wijzen dat de cost to the company van arbeid in het VK gemakkelijk 25-30 % goedkoper is dan in Belgiê en de ons omringende landen.
-Tot slot: de bezorgdheden van de Wst-Vlaamse ondernemers zijn op 40 jaar tijd nog niet echt fundamenteel veranderd. Er wordt al decennia gevraagd om iets te doen aan de globale loonkost, aan te veel adminstratitis, te hoge energiefacturen en torenhoge taxen. Maar het beleid? Die staat erbij en kijkt ernaar, nog nooit werden de zaken fundamenteel aangepakt. Ook Voka en Fedustria haastten zich vorige week om dat euvel nog eens aan te kaarten. Is het gewoon godgeklaagd of eerder moorddadig vast te moeten stellen dat de overheid niet luistert naar die besognes van het bedrijfsleven?
-Ik ben overtuigd dat deze regering de juiste accenten durft te leggen. Maar of de zaken daarmee zullen veranderen? Dat is weer een andere vraag. Volgens mij heeft het beleid zich vastgereden. Het democratisch beslissingsproces is ontspoord. Er wordt niet meer fundamenteel ingegrepen, er wordt enkel en alleen nog wat gemorreld in de marge. Ik zie ook niet in hoe dat probleem ooit zal opgelost worden. Overigens leidt niet alleen België aan dit soort van besluiteloosheid, hetzelfde geldt ook steeds meer voor Europa. In het VK ligt dat toch even anders. Het politieke landschap is er (toch zeker tot voor kort) veel minder versplinterd en beslissingen worden sneller genomen en ook doorgeduwd.
(KC)
