Dertig werken uit privéverzamelingen van de Antwerpse sociale kunstenaar Eugeen Van Mieghem (1875–1930) zullen tot 10 november voor het grote publiek te bekijken zijn bij de Centrale der Werkgevers aan de Haven van Antwerpen, kortweg Cepa. Onder de werken bevinden zich zes museale schilderijen die uitzonderlijk tentoongesteld worden en nadien voor een lange periode aan Cepa in bruikleen gegeven worden voor de Van Mieghem directiezaal. De expositie is vrij toegankelijk elke werkdag van 11 tot 17 uur.

De bezoeker kan ook het uitzonderlijke boek bewonderen dat het Van Mieghem Museum recent in het buitenland verwierf. “Deze publicatie van de hand van conservator Max Rooses over het Museum Plantin-Moretus is een van de waardevolste boeken ooit in Antwerpen uitgegeven”, weet een erg enthousiaste Erwin Joos, conservator van het Van Mieghem Museum.
Volgens Paul Valkeniers, gedelegeerd bestuurder van Cepa en Maritieme Man van het Jaar, mag het een toeval heten dat een dergelijke samenwerking tussen het museum en de havenorganisatie nog niet eerder plaatsvond. “Het is eigenlijk toeval dat onze organisatie nog niet eerder samen met het Van Mieghem Museum een expositie op touw zette. Eugeen Van Mieghem is een schilder van hoog niveau bij wie de Antwerpse haven – en de mensen die er in werkten – als een rode draad door zijn oeuvre loopt. Het is voor ons een opportuniteit en een hele eer om deze tentoonstelling te mogen organiseren”, luidde het deze week op de opening van de tentoonstelling.

De band tussen de Antwerpse haven en Eugeen Van Mieghem is bijzonder sterk. Hij werd vlakbij Cepa geboren, meer bepaald aan de Van Meterenkaai. De kunstenaar schilderde de haven en de mensen die er woonden, leefden en werkten. De buildragers, havenarbeiders, zakkenmaaksters, natiebazen, emigranten en schippers waren zijn belangrijkste inspiratiebron. De gewone man en zijn streven naar een menswaardig bestaan, staan in zijn werk centraal.

Paul Valkeniers en Erwin Joos zijn het erover eens dat het leven van de schilder en het ontstaan van de havenorganisatie nauwe raakvlakken hebben. “Tijdens de laatste levensjaren van Eugeen van Mieghem waren het bijzonder woelige tijden in de haven. De jaren 20 van de 20ste eeuw werden gekenmerkt door een grote financiële onzekerheid onder de havenarbeiders die in 1928 uiteindelijk uitmondde in een grootschalige staking met meer dan 12 000 stakende havenarbeiders”, klinkt het. “Die staking betekende het startschot voor belangrijke hervormingen die de fundamenten vormen van de havenarbeidsorganisatie zoals we ze vandaag kennen. Voortaan werd de organisatie van de havenarbeid beter afgestemd op de specifieke economische en sociale context die een haven met zich meebrengt. De havenarbeiders werden beter beschermd en ze kregen een bijzonder statuut dat uiteindelijk in 1972 wettelijk verankerd werd in de zgn. Wet Major.”