Vrijdag legde het personeel van Rizla het werk even neer om medewerker Annie Wante in de bloemetjes te zetten. Nadat ze 49 jaar met hart en ziel in het bedrijf werkte, gaat ze nu met pensioen. “Ik ben 65 en ik vind dat er een limiet komt aan werken. Mensen vragen mij waarom ik niet tot vijftig jaar in dienst heb verder gedaan, maar het is het tijd om dit af te sluiten en te genieten van mijn vrije tijd”, vertelt Annie.
Tijdens de viering hadden de directie en collega’s heel wat mooie woorden voor haar klaar. Zo klonk het bij fabrieksdirecteur, Kris Smedts: “Annie, ons moeke, is een icoon voor het bedrijf. Ze draagt enorm veel zorg voor haar omgeving, zowel voor de collega’s als voor ons product. Zo zorgde ze er altijd voor dat haar machines pico bello in orde waren en nam ze de jongere generatie mee op sleeptouw. Eigenlijk is ze een voorbeeld voor anderen en is het moeilijk haar vandaag te laten gaan.”
Vijftien jaar jong
Annies verhaal bij Rizla startte in 1975 toen ze 15 jaar was. “Vroeger was dit een familiebedrijf. Mijn moeder en zus werkten er al. Omdat ik mijn school niet mocht afmaken, ben ik er ook gestart. Op maandag 10 februari had ik mijn eerste dag en moest ik meteen aan een filtermachine staan. Uiteindelijk verliep dat vlot en was ik er meteen mee weg.”
Doorheen de jaren maakte Annie heel wat veranderingen in het bedrijf mee, van bijvoorbeeld automatisering tot digitalisering. “Het veranderen naar een ploegensysteem was toch een intense periode. Los daarvan heb ik doorheen de jaren heel veel mensen zien komen en gaan.”
Hoewel ze bijna een halve eeuw in een fabriek voor sigarettenvloeitjes heeft gewerkt, is Annie zelf geen roker. “Enkel de vredespijp heb ik wel eens gerookt. We waren met drie thuis, mijn moeder, mijn zus en ik. Als er wrevel ontstond tussen mijn zus en ik, dan stelde ik voor om de vredespijp te roken. Dat was een grote houten pijp die in de living aan de muur hing en die vulden we dan met tabak van onze moeder. Ik ben daar een keer heel ziek van geweest en toen heb ik het roken voorgoed afgezworen,” doet Annie lachend haar verhaal.
“Iedereen heeft een hobby, dit is de mijne. Thuis bewaar ik alles in kaften en plastic bakken, want het is veel te veel om uit te stallen”
Annie Wante
Rizla-verzameling
Naast de werkdagen in de fabriek, heeft Rizla ook een plek in Annies vrije tijd. Als verwoed verzamelaar houdt ze al jaren alles bij wat met het bedrijf te maken heeft. Dat startte ooit met een boekje dat ze mooi vond, maar naarmate er steeds meer unieke exemplaren op de markt kwamen, startte ze een verzameling. “Iedereen heeft een hobby, dit is de mijne. Thuis bewaar ik alles in kaften en plastic bakken, want het is veel te veel om uit te stallen. Zo heb ik ook al een Rizla-pocket bike geschonken aan het bedrijf, omdat ik er zelf geen plek voor had en die heeft een mooie plaats gekregen in de inkomhal.”
Nu haar carrière bij de fabrikant stopt, wil dat niet zeggen dat Annie ophoudt met verzamelen. Zo kreeg ze ook op de viering nog een aantal stuks om toe te voegen aan haar collectie: een authentieke campagneposter, T-shirt en asbak die nog door de bedrijfsfamilie Painblanc benut werd.
De zorgzaamheid voor anderen zal Annie tijdens haar pensioen nog meer doortrekken in haar persoonlijke leven. Zo staat het hondje van de buren op haar te wachten terwijl zij op vakantie zijn. Daarnaast zorgt ze ook voor haar buren die ouder dan 80 zijn en maakt ze tijdens het koken eten voor hen klaar. “Dat zorgzame zit in mijn karakter, ik probeer altijd voor Jan en alleman klaar te staan.”
Dat is de collega’s van Rizla niet ontgaan. Iedereen wou met haar op de foto en bracht geschenken mee om haar gepast uit te wuiven. “Ze is de warmste persoon in het bedrijf en had altijd een positieve ingesteldheid. Er ging geen dag voorbij dat ze niet met een brede glimlach op het werk aankwam en mee zorgde voor een aangename werksfeer”, klinkt het in de speeches. Daar vulde fabrieksdirecteur Smedts samenvattend aan toe: “Annie is de persoon die het langst in dienst is geweest en dat zal ze wellicht ook blijven. Dit doet niemand haar na.”
