De Antwerpse tearoom Désiré de Lille inde Schrijnwerkersstraat wordt momenteel gerenoveerd. Klanten kunnen intussen terecht in de pop-up op de Suikerrui 32, waar je niet alleen de jarige lacquemants kan proeven (in de volksmond ook wel lackmans, leckemans, lekman of gewoon galette genoemd), maar ook kan smullen van andere traditionele zoetigheden, zoals smoutebollen, pannenkoeken, Brusselse wafels, appelbeignets, roomijs en warme chocolademelk.
“Alles wordt in huis bereid naar traditioneel recept”, verzekert zaakvoerder Dominic De Backer. “Dat is de wens van Désirés kleinzoon Marc Stoffels, zelf ook een gediplomeerde banketbakker, die de familiezaak eind jaren zestig overnam en in 1984 de Antwerpse tearoom opende.”
Eind 2016 ging Stoffels op pensioen en verkocht hij Désiré de Lille aan de Hasseltse vastgoedontwikkelaar Christian Teunissen. Sindsdien gingen drie extra tearooms open in de toeristische trekpleisters Oostende, Durbuy en Han-sur-Lesse.
De intussen 82-jarige Stoffels blijft emotioneel verknocht aan Désiré de Lille: “Het is het levenswerk van mijn familie. Mijn grootvader Désiré, mijn moeder, mijn broer en ik maakten op kermissen jarenlang lacquemants, smoutebollen en Brusselse wafels. De 120ste verjaardag van de lacquemant bewijst de tijdloze aantrekkingskracht van authentieke kermislekkernijen voor jong en oud.”
Dat blijkt volgens Dominic ook uit de omzet van Désiré de Lille: “Vorig jaar verkochten we in de Schrijnwerkersstraat alleen al 21.695 porties lacquemants, 36.873 borden pannenkoeken, 9.748 porties smoutebollen en maar liefst 97.638 Brusselse wafels.”
Geheim recept
In de keuken van de Antwerpse pop-up ontmoeten we banketbakkers Hicham (48) en Mohammed (52), die al bijna twintig jaar bij Désiré de Lille werken. Hichams vrouw Khadija (48) is de gerante van het Antwerpse wafelhuis en werkt er al 24 jaar. Hicham en Mohammed tonen hoe ze een portie lacquemants maken: ze bakken twee dunne, ovalen plakjes wafeldeeg gedurende een minuutje in een heet wafelijzer, snijden de warme wafeltjes doorlangs open, vullen ze met dunne kandijsiroop en gieten er tot slot nog een scheutje siroop over. Wanneer we het smakelijke resultaat proeven (al dente en sappig, zoet maar niet té zoet, met vleugjes vanille en kaneel), is het alsof we teruggeflitst worden naar onze prille jeugd, toen we als kind op de kermis likkebaardend genoten van onze eerste stroopwafeltjes.
Sommige ingrediënten van de lacquemant zijn gekend. Zo weten we dat het wafeldeeg gemaakt wordt met tarwebloem, gist, melk, eigeel, boter, bruine suiker, vanille en zout. De siroop bestaat uit onder meer karamel van verhitte bruine suiker, smout, kaneel, oranjebloesemwater en een snuifje zout. Volgens Dominic bevat het recept echter ook enkele geheime ingrediënten: “Het oorspronkelijke recept werd door Désiré Smidts doorgegeven aan zijn dochter, die het op haar beurt doorgaf aan haar zonen. Ook vandaag is er maar een handvol mensen die het volledige recept kennen, onder wie Marc Stoffels, Khadija, Hicham, Mohammed en ik. We mogen dus nooit allemaal tegelijk in een vliegtuig reizen, om te vermijden dat het recept tijdens een vliegtuigcrash met ons verloren zou gaan”, lacht Dominic. “Het wafeldeeg en de siroop worden uitsluitend in onze Antwerpse keuken bereid en dan vervoerd naar onze andere filialen. Zo blijft het precieze recept geheim en smaken onze lacquemants overal zoals het hoort.”
Nostalgische bestseller
“De lacquemants zijn nog steeds razend populair”, glundert Khadija. “Heel wat toeristen en dagjesmensen proeven een portie ter plaatse en nemen dan vaak een dozijn mee naar huis.” Dominic knikt: “Om tegemoet te komen aan uithaalklanten, omvat de renovatie van onze tearoom in de Schrijnwerkersstraat ook een takeaway–loket. Het aanbod in al onze vestigingen werd onlangs aangepast, met nog meer focus op onze typisch Belgische gastronomie. Daarmee sluiten we opnieuw dichter aan bij het oorspronkelijke concept van Désiré de Lille: traditionele Belgische lekkernijen die je een nostalgisch kermisgevoel geven.”
Terugblik
- 1849
In zijn patisserie Maison Méert in de Noord-Franse stad Lille (Rijsel) bedenkt de Vlaamse banketbakker Michael Méert de gaufre fourrée lilloise: een dunne, ovalen wafel van tarwedeeg met een vulling van boter, bruine suiker en vanille uit Madagaskar.
- 1903
Na zijn opleiding tot banketbakker in Parijs werkt de 18-jarige Désiré Smidts in 1903 op de Antwerpse Sinksenfoor in het kermisfrituur Établissements Lacquemant. Hij bakt er een wafeltje uit Lille en vervangt de traditionele vulling door dunne kandijsiroop naar eigen recept. Dit is de geboorte van de stroopwafel lacquemant, die later dat jaar uitgroeit tot een succes op de grote Oktoberkermis in Luik. Daarom openen Désiré en zijn vrouw Louise hun eigen wafelkraam in Luik, die ze Désiré de Lille noemen. Met hun lacquemants en andere kermishapjes groeien ze er uit tot een vaste waarde.
- 1968
Désirés kleinzoon Marc Stoffels opent zijn foorkraam Désiré van Antwerpen op de Amerikalei, waar hij onder meer lacquemants, smoutebollen en Brusselse wafels verkoopt.
- 1969
Marcs moeder en broer stoppen met hun eigen kermisfrituur, waarna Marc van zijn grootvader Désiré de toestemming krijgt om voortaan de merknaam Désiré de Lille te gebruiken.
- 1984
Marc opent zijn Antwerpse wafelhuis Désiré deLille in de Schrijnwerkersstraat.
- 2016
Marc gaat op pensioen en verkoopt Désiré de Lille.
- 2018
de Nederlandse sterrenchef en toppatissier Roger van Damme wordt creatief consulent.
- 2021
Désiré de Lille opent tearooms in Durbuy en Han-sur-Lesse.
- 2022
de samenwerking met Roger van Damme loopt ten einde.
- 2023
de renovatie van de Antwerpse tearoom begint, de pop-up op de Suikerrui gaat open en Désiré de Lille krijgt ook een tearoom in Oostende.
