Een keer in de maand kijkt ‘Made in Kempen’ met een eigenzinnige blik naar de actualiteit. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
OK, kan iedereen mij horen? U heeft dat zinnetje de voorbije tijd vast ook vaak gehoord. Corona heeft ons massaal naar de Zoom, Skype, Team en andere digitale meetings geleid. Handig wel, want je hoeft het wegverkeer niet te belasten om mekaar te zien en er is uiteraard geen gevaar om mekaar te besmetten. Of in het beste geval besmet je mekaar met goede ideeën.
De voorbije dagen had ik voor het eerst weer enkele overlegmomenten ‘in het echt’. Deze week was er zelfs een vergadering met negen mensen. De ruimte was groot genoeg, dus iedereen kon ruim anderhalve meter uit elkaar zitten. Wat een deugd deed dat zeg! Gewoon nog eens echt samen met mensen praten. Een gesprek dat normaal verloopt en niet continu stokt door zaken als “Dirk, je was even niet verstaanbaar, hoor” “Kunnen jullie mijn scherm nu zien?” of “Er staan te veel micro’s open.” Ondanks de efficiëntie in tijd en afstand zie ik mezelf nog niet gauw een fan worden van online meetings. Na anderhalf uur vergaderen via zo’n scherm ben ik zo murw al wat.
Bovendien -en ik denk stiekem dat u dat herkent- komen we met die virtuele meetings vanuit onze eigen bubbels soms in nieuwe gebieden van gêne terecht, waar we wat mij betreft niet hoeven te zijn: het kindje dat je op de achtergrond hoort roepen dat het kaka heeft gedaan, het vriendje van de vorige nacht dat nietsvermoedend naakt door het beeld loopt, de man die niet doorheeft dat zijn camera nog aanstaat en in zijn oren zit te pulken, … Het is er precies wat gaan bij horen met die online meetings. Niks op tegen hoor, we zijn allemaal maar mensen, maar het leidt toch wat af van het echte onderwerp.
Mag ik hier daarom een warm pleidooi houden om weer zoveel mogelijk op de oude manier te vergaderen? Met inachtneming van alle veiligheidsmaatregelen, uiteraard. Maar wel samen, waar we mekaar goed kunnen horen, zien en begrijpen. Zo’n vergadering waar je echt samen zit, is toch een pak beter voor je social skills. En, ook niet onbelangrijk: na de vergadering die ik deze week had, zijn we achteraf nog een glas gaan drinken. Heel belangrijk, want we weten in België: de echte vergadering begint achteraf.
