“Hallo, meneer, mijn bankkaart is ingeslikt en ligt bij jullie op kantoor.” Tijdens de eerste geoorloofde samenscholing van het jaar, in de tuin bij een bevriend koppel, voelen we een leuk verhaal opborrelen. Onze vriend vertelt vol vuur de bitterzoete passage uit zijn werkweek. De bankbediende in kwestie zit thuis te werken aan zijn laptop, en rolt met zijn ogen. “En in welk kantoor is dat precies gebeurd?”
“Ja, bij jullie, he. Ik staar hier nu, en ze is weg. Leg je ze aan de kant?” Ergernis aan de ene kant van de lijn, en onbegrip aan de andere. Hoe moeilijk kan het zijn om die kaart even opzij te gaan leggen!
De wereld draaide stevig door de afgelopen jaren, en bedrijven baseren hun diensten vaker op technologie. Ben jij een digital native? Daar kan je makkelijk achter komen: als je je eerste keer dat je in aanraking kwam met ’t internet nog herinnert, ben je géén digital native. De digi-taal moet je dan aanleren, wat voor de ene wat moeilijker is dan voor de andere.
Ik herinner me mijn eerste keer op internet nog goed. Een vriendin uit het tweede middelbaar had het thuis, en samen zochten we gitaarrifs op die we in ons ‘slaapkamermuziekgroepje’ konden gebruiken. Het gepiep, gekraakt en gekras vonden we toen exotisch. Vandaag klinkt het even prehistorisch als een iguanodon.
Onze kameraad, die de onthutste dame-met-ingeslikte-kaart aan de lijn had werkt thuis – boven hemd, onder jogging – met een fantastisch systeem voor zijn neus. De bank heeft de afgelopen jaren stevige stappen in de digitale wereld gezet. Verschillende kantoren zijn geclusterd, en de bedienden kunnen zelfs van thuis uit dossiers behandelen, telefoons beantwoorden en mensen helpen. Top!
Behalve als het gaat om kleine, menselijke dingen. Een vergeten paraplu in het kantoor? Een ingeslikte kaart? Een lastige overschrijving? Het kleine momentje van radeloosheid dat je als klant even kan ervaren, en waarbij je de vertrouwde warme hand van je bankbediende op je schouder voelt, dat is nu verleden tijd. In plaats hiervan krijg je iemand aan de lijn die je niet kent, niet ziet, en die zelfs niet weet waar of wie je bent. Maar wel iemand die elke verrichting op je rekening kan aflezen, die je loon kent en die weet dat je een voorkeur hebt voor dure schoenen.
Is dit wat ze bedoelen met digitale vooruitgang…?
