"Natuurlijk stellen we ontslagbescherming om gegronde reden niet in vraag, maar er moet terug meer evenwicht komen", vindt Lodewyckx. "Wat ooit een correct beschermingsmechanisme was, is nu uitgegroeid tot een kluwen aan reglementering waarbij de bewijslast telkens bij de ondernemer komt te liggen. Ontslagvergoedingen kunnen bovendien gecumuleerd worden."
Unizo Limburg vraagt daarom 3 concrete voorwaarden: "Een cumulverbod op ontslagvergoedingen, meer individuele beoordelingen door de arbeidsrechter en minder langdurige bescherming voor niet-verkozen kandidaten bij de sociale verkiezingen", zo vat Bart Lodewyckx het samen.
Meer in detail:
“De slinger is doorgeslagen”, zegt Bart Lodewyckx. “De afgelopen legislatuur kwamen er weer 4 nieuwe ontslagbeschermingen bij. Daarnaast werd aan de helft van de bestaande ontslagbeschermingen geschaafd om de regels nog strikter te maken. We tellen nu 26 verschillende ontslagbeschermingen waarvan de voordelen vaak kunnen gecumuleerd worden leidt tot een onwerkbare situatie in vele van onze kmo’s. Laten we samen streven naar een eerlijke balans tussen bescherming en werkbaarheid.”
Naar aanleiding van de sociale verkiezingen wordt de problematiek rond overdreven ontslagbescherming ook sterker aangevoeld door onze werkgevers. "Dat de werknemers die zich kandidaat stellen een ontslagbescherming genieten, tot daar aan toe", stelt Lodewyckx. "Maar moeten kandidaten die niet verkozen worden echt gedurende 4 jaar deze ontslagbescherming blijven genieten? Wie zich hier tegenover durft uit te spreken, wordt als de grote boeman aanzien, maar dit is toch echt niet normaal. Waarom moet een niet-verkozen kandidaat bij de sociale verkiezingen gedurende vier jaar nog steeds beschermd zijn tegen ontslag? Voor kandidaten moet een bescherming tot een half jaar na de deelname aan de sociale verkiezingen volstaan”, vindt de CEO van Unizo Limburg.
Cumulverbod
Daarnaast vraagt Unizo Limburg een cumulverbod, waardoor beschermingsvergoedingen niet meer onbeperkt kunnen worden opgeteld. “Natuurlijk moet er bescherming zijn tegen willekeur en misbruik, maar door te cumuleren kunnen ontslagen werknemers zonder beperking verschillende ontslagvergoedingen optellen. Vaak gaat het om een forfaitaire vergoeding van minstens zes maanden brutoloon of meer. Een rechter kan vandaag niet of onvoldoende nagaan of dit -gelet op de ernst van de feiten- te verantwoorden is. Het is bovendien onaanvaardbaar dat de werkgever verplicht zou worden om contracten van bepaalde duur te verlengen of dat het niet geven van een promotie aanzien zou worden als een ongelijke behandeling, en daarom gelijk staat aan ontslag.
Wanneer een ontslag aanleiding geeft tot een conflict over een ontslagbescherming, willen wij dat de arbeidsrechter de mogelijkheid krijgt om de ernst van de feiten per zaak te beoordelen, en een lagere vergoeding op te leggen, in plaats van een vast of forfaitair bedrag van vaak 6 maanden brutoloon."
Hierover is het laatste woord dus duidelijk nog niet gezegd...
