olivier strauven

Olivier Strauven: “Mijn meerwaarde willen bewijzen is een grote drijfveer geweest”

Op zijn 24ste kreeg hij heel plots het stuur van Wara in handen. Sindsdien heeft Olivier Strauven de retailer met het oranje logo uitgebouwd tot een grootheid in de hele provincie. “Dat we ons in tijden van internetshops en corona zeer goed staande hebben gehouden, vind ik een knalprestatie van ons team”, aldus de immer bescheiden CEO die bulkt van de toekomstgerichte ideeën. We hadden het genoegen naar zijn verhaal te luisteren tijdens een fijne lunch bij Restaurant Mardaga in As.

“Mijn opa was van Heers, waar hij een kruidenierszaak uitbaatte. Mijn vader wilde wel de zaak verderzetten, maar hij zag eerder heil in een supermarkt in Genk. Daar was meer potentieel volgens hem. Toen hij naar Genk vertrok, was opa ‘not amused’. ‘Ik zie u hier rijk weggaan en arm terugkomen’, luidde zijn voorspelling. Maar mijn vader zette door en zo is Nopri-Wara van start gegaan in 1958. Al vrij snel koos hij om het assortiment uit te breiden. Van voedingswaren over elektro tot banden… Alles waar pa brood in zag, kon je bij Wara krijgen. Zelf was ik als kind heel nieuwsgierig naar het reilen en zeilen in de winkel. Ik mocht er alle jobkes doen, en dat boeide me wel. Zonder dat ik gepusht werd, had ik wel al jong het gevoel dat hier mijn toekomst zou liggen. Ik ben eerst elders gaan werken, en daarna als snel naar Wara overgestapt. Niet lang daarna, het moet in het jaar 2000 zijn geweest, moest mijn vader plots afhaken. Ik kreeg per direct de volle verantwoordelijkheid over het bedrijf, hoewel ik nog maar 24 jaar was. Daar stond ik ineens… Moeilijk, maar niet onmogelijk. Ik was vastberaden om een vervolg te breien aan het succesverhaal. Een drijfveer was zeker de wil om mezelf te bewijzen. Ik wou vermijden dat anderen mij gingen zien als een ‘fils à papa’ die het bedrijf gewoon gekregen had. Nee, ik moest en zou laten zien dat ik zelf ook een meerwaarde kon bieden door Wara nog beter en groter te maken.”

Voorgerecht

Als voorgerecht van de zakenlunch serveerde de kok van restaurant Mardaga in As een ravioli van kreeft met champagneboter. De bijhorende wijn was een Bavencoff, Macon-Villages.

En zo geschiedde. “De supermarkt hadden we al stopgezet omdat er teveel concurrentie was bijgekomen. We zijn ons in de eerste plaats gaan richten op elektro en doe-het-zelf-artikelen. Van daar uit hebben we permanent bijgestuurd, uitgebreid, veranderd en geïnvesteerd. Er was nooit een groot strategisch plan, maar wel een constante zoektocht naar nieuwe opportuniteiten en verbeteringen. Het gevolg van een familiebedrijf met een vlakke structuur is dat je snel beslissingen kunt nemen en zo de concurrentie voor kunt blijven. Van dat voordeel hebben we altijd geprofiteerd, en dat doen we nog steeds.”

Een mijlpaal in de historiek van Wara was onder meer het nieuwe magazijn in Zwartberg. “We hebben altijd vastgehouden aan de uitbreiding van onze locatie in de Stalenstraat”, legt Olivier Strauven uit. “Alle winkels bij elkaar, dat is gewoon veel praktischer en commercieel interessanter. Door het magazijn elders onder te brengen, konden we extra winkelruimte creëren, net zoals door het aankopen van aanpalende panden. Zo is er in 2012 nog 7.000 m2 winkeloppervlakte bijgekomen. Een absolute noodzaak voor ons concept. Het is zelfs de reden waarom we nog bestaan, in tegenstelling tot heel veel andere elektrowinkels. We hebben om concurrentieel te blijven met het internet resoluut gekozen om twee sterktes uit te spelen: beleving en service. We maken het verschil door een aangename winkelervaring te bieden, met een ruime keuze en de mogelijkheid om alles te zien, te voelen, te ruiken en te testen. Onze adviseurs in de winkels zijn geen gladde verkopers, maar mensen met jarenlange praktijkervaring die oprecht per klant gaan kijken waar die het best mee geholpen is. In onze afdeling voor keukens staan bijvoorbeeld twee koks, die met kennis van zaken een oplossing op maat kunnen aanreiken. Dat is wat de klant wil. En uiteraard de service na verkoop. Wij hebben voor alles een eigen hersteldienst en geven altijd een vervangtoestel zolang de reparatie duurt. Zo winnen wij het pleit van concurrenten.”

Hoofdgerecht

Als hoofdgerecht werd gekozen voor een kalfslende, voorzien van structuren van winterpeen en een kalfsjus Dijonnaise. De wijn: Château de Brasse Rouge.

Wara is natuurlijk zelf ook op het internet actief. “We manifesteren ons zeker niet als een online speler die als prijsvechter de strijd met de grote jongens aangaat. Nee, wij geloven in een omni-channel-verhaal, waarbij onze website de etalage is van onze winkel. Mensen gaan daar eerst kijken naar het aanbod, en komen vervolgens naar de fysieke shop om hun aankoop te doen. Dat is onze missie. Dat uitvoeren is echter minder evident dan het misschien lijkt. De retail is de laatste jaren enorm veranderd. Waar je vroeger gewoon de rekken moest vullen en alles zijn gangetje laten gaan, is dat nu wel even anders. Leveranciers verkopen rechtstreeks via internet, de grote onlinespelers hebben gigantische marketingbudgetten, aankoopgroeperingen verliezen slagkracht, enzovoort. Onze sector staat op zijn kop. Toen daar nog de coronacrisis bijkwam, heb ik toch ook even moeten slikken. Ja, ik heb voor het einde gevreesd toen de winkels verplicht moesten sluiten. Wij hadden net fors geïnvesteerd en al onze aankopen gedaan. Daar stonden we schoon, met de handicap van niet top of mind te zijn als het gaat over online aankopen. We zijn dan, een beetje in paniek, allerlei creatieve oplossingen gaan bedenken, zoals de verkoop via Whatsapp. Gelukkig bleek al snel dat de paniek nergens voor nodig was en we ons direct konden herpakken. Ja, dat waren spannende tijden!”

“Ik heb veel respect voor ondernemers die van nul een zaak opstarten.”

Olivier Strauven, CEO Wara.

Tijden die Olivier Strauven ook hebben gesterkt als bedrijfsleider. “Absoluut, want zelfs met meer dan 20 jaar ervaring (hij is er nu 45), leer ik nog elke dag bij. Vooral in de niches waar mijn grootste interesses liggen, zoals strategie, marketing en verkoop. Voor het overige laat ik mij omringen met echte toppers, zowel intern, zoals Peter Kriekemans, als extern, zoals Luc de Werdt en Geert Diepers. Het zijn vertrouwenspersonen die aanvullende inzichten geven om beslissingen op te baseren. Ik vertrek meestal van ideeën die ik op onze werkvloer of elders hoor en zie, en ga die dan vanuit het buikgevoel, toepassen bij Wara. Een extra klankbord is dan geen overbodige luxe. Dat vind ik ook terug bij Renardmont, het investeringsfonds waar ik met andere ondernemers deel van uitmaak. Altijd boeiend om te zien hoe anderen het aanpakken. Vooral voor selfmade entrepreneurs, die van nul zijn gestart, heb ik veel bewondering. Kijk naar de Bruno’s of Tony Rus… Wat een bijzonder parcours hebben die afgelegd!”

Dessert

Mardaga zette als dessert op tafel: een creatie van chocolade met biscuit en sinaasappel. De bijpassende wijn was een Drostdy-Hof Aldelpracht, Special Late Harvest.

En de toekomst? “Zoals we altijd hebben gedaan, onderzoeken we permanent nieuwe opportuniteiten”, aldus de CEO. “We kunnen nog groeien in de bestaande afdelingen (elektro, keukens, verlichting, badkamers, woondecoratie, fietsen, banden, dressings en meubelen, automaterialen en een tankstation met garage) als in nieuwe productgroepen. Ik denk aan de outlet die we (op 2 april) gaan openen in het gebouw naast Delhaize, waar tot voor kort Vatana was gehuisvest. Ook met overnames zijn er mogelijkheden. Ik krijg regelmatig een telefoontje van collega’s die willen verkopen. Maar groeien betekent ook de activiteiten efficiënter aanpakken. Zo wil ik bijvoorbeeld onze verkoop nog beter forecasten, zodat we een beter stockbeheer kunnen doen. En innovatieve concepten op de markt brengen. Het is trouwens veel leuker van je eigen sterkte uit te gaan dan te moeten reageren op wat anderen doen.”

Persoonlijk wil Strauven niet te veel op de voorgrond treden. “Ik zal me altijd bescheiden en nederig blijven opstellen, ook al is Wara intussen een uit de kluiten gewassen KMO”, zegt hij. “Die originele drang om mezelf te bewijzen, uit zich vooral intern. Aan medewerkers tonen dat ik de kar wil trekken en het goede voorbeeld geven. Respect dwing je af met prestaties, midden op de werkvloer, en niet door boven de medewerkers te gaan staan. Die ingesteldheid heeft me tot hier gebracht, en sterkt me in de gedachte om het nog minstens 20 jaar vol te houden. Ooit terugkeren naar Heers zit er niet meer in, denk ik…”