Hij is nu 37 en vertegenwoordigt de derde generatie van het familiebedrijf. “Mijn grootvader is in het begin van de jaren ’60 gestart met transport en grondwerken”, vertelt Tom. In de jaren ’70 is de tweede generatie aan boord gegaan. Mijn vader voegde het onderhoud van wegen toe aan het aanbod en maakte er een algemeen aannemingsbedrijf in infrastructuurwerken van. In 2006 ben ik dan zelf ingestapt, en helemaal onderaan de ladder begonnen. Ja, handen uit de mouwen, met de schop op de werf: dat vond ik noodzakelijk om de business beter te leren kennen. Voor mijn eerste project stuurde mijn pa me naar Luxemburg, waar ik meteen 6 maanden op logement moest gaan. Het was zijn manier om te polsen of ik echt door de stiel was gebeten. Niet makkelijk, maar ik hield vol, en inderdaad: daarna was ik vastbesloten om mijn carrière uit te bouwen bij Hoogmartens.”
Ultieme sprong
Stap voor stap doorliep Tom alle afdelingen: “Van arbeider, over ploegbaas tot werfleider en atelier-verantwoordelijke: alle finesses van het vak wilde ik onder de knie krijgen. En dat lukte aardig. In 2017 realiseerde ik dan de ultieme sprong: de overname van het bedrijf. Intussen waren we integraal gefocust op wegenwerken, zowel voor overheden als voor B2B-klanten, zoals H.Essers, Group Machiels of Center Parcs: allemaal referenties waar we fier op mogen zijn!”
Nadat Tom het roer overnam, ging het hard met Hoogmartens Wegenbouw: “De afgelopen 7 jaar wisten we de omzet te verhogen van 5 naar 15 miljoen euro en groeide ons personeelsbestand met een factor 3. Ons team bestaat nu uit zo’n 100 mensen, verspreid over de hoofdzetel in Oudsbergen en onze vestiging in Nederland. We hebben bovendien ons aanbod verruimd met nieuwe diensten, producten en extra klanten. Ik heb mijn stempel weten te drukken op de verdere professionalisering van de onderneming. Zo heb ik bijvoorbeeld meteen een managementteam geïnstalleerd en moderne software aangekocht: noodzakelijk voor een groeiend bedrijf!”
Onderaan de ladder
Van collega naar baas: voor veel bedrijfsleiders was dat een moeilijke stap. Zeker als ‘het zoontje van…’. “Er is volgens mij maar één manier om als volgende generatie aanvaard te worden, en dat is hard werken. Ik raad elke jongere die later in het familiebedrijf wil stappen aan, om onderaan de ladder te beginnen. Om de handen uit de mouwen te steken en zelf het goede voorbeeld te geven. Zo dwing je respect af. Het vak van manager leer je door tussen de mensen te staan. En je moet natuurlijk ook bijblijven met alle ontwikkelingen. Tot op vandaag volg ik veel opleidingen, bijvoorbeeld rond finance of HR. Een team van specialisten rondom mij, maakt de cirkel compleet. Die verruiming aan de top van de organisatie is belangrijk, want anders ben je zelf de bottleneck waar alle vragen in blijven hangen. Als bedrijfsleider is het constant schipperen om niet te veel en niet te weinig structuur in de organisatie door te voeren.”
SOS: Brand!
Een belangrijke uitdaging die Tom Hoogmartens voor de voeten kreeg, was de enorme bedrijfsbrand in 2022. “Onze volledige hoofdzetel is toen in vlammen opgegaan. Een serieuze domper. Er zijn gelukkig geen slachtoffers gevallen, maar de materiële schade was groot. Het is in zo’n momenten van crisis dat je -samen met het team- toch net iets meer aankunt. We wilden bijvoorbeeld al onze engagementen naar onze klanten waarmaken, wat heel moeilijk was. Maar: what doesn’t kill you makes you stronger! Er zijn nog wat naweeën, maar grotendeels blikken we vooruit naar een mooie toekomst. De plannen voor een nieuw hoofdkantoor zijn klaar, de aannemers worden momenteel gezocht. De vergunningen zijn in orde, zodat de werken spoedig kunnen starten. We willen in ieder geval in 2025 opnieuw verhuizen vanuit onze tijdelijke kantoren naar onze nieuwe hoofdzetel. Dat gaat onze medewerkers zeker een extra boost geven. Andere toekomstplannen houden in dat we nog meer gaan diversifiëren in het aanbod van producten en diensten, en ook via verticale integratie, overnames dus, onze groei willen versnellen.”
Heeft Tom nog vrije tijd? “Met 4 kinderen in huis is dat heel beperkt”, zegt hij. “Alhoewel, taxi spelen naar hun hobby’s en de wedstrijden bekijken is voor mij ook al ontspanning. En verder engageer ik mij in het zakelijke netwerk, onder meer als voorzitter van Jong Embuild Limburg en als lid van een werkgroep bij VKW Limburg. Het is ervaringsuitwisseling in een aangename setting met collega-ondernemers. Ja, ik weet het, dat is ook een stukje werken, maar da’s nu eenmaal de aard van het beestje…”
