Made in limburg Tectum _LD_10477-1

“Was al 20 jaar op schilderij van Jean aan ’t azen”

In de reeks Den Buro van de CEO gaat journalist Dirk Haesevoets binnen in de werkruimte van een Limburgse bedrijfsleider. Een foto van het gezin, een verdorde sanseveria of een dossier met de aanduiding 'top secret'... Alles wordt besproken, deze keer bij Rudy Evens, CEO van Tectum Goup in Genk.

Tectum Group was onlangs nog één van de genomineerden voor de onderscheiding “Limburgse Onderneming van het Jaar”. Het door Jean Biesmans in 1981 opgerichte bedrijf groeide uit tot het grootste Belgisch dakdekkersbedrijf met 480 werknemers en 160 miljoen euro omzet eind 2019. Het Antwerpse MAS en gerechtsgebouw, het Brusselse Berlaymontgebouw maar ook de eigen hoofdzetel zijn enkele toonaangevende referenties. De nieuwe hoofdzetel werd in 2017 betrokken en ligt pal tegenover de oude Ford-fabrieken. Het werd een echte parel. Het pand werd overgenomen uit een faillissement. Cordeel zorgde voor de heropbouw, Bouwbedrijf Driesen uit Overpelt voor de afwerking van het interieur. Het knappe concept voor de totale interieurinrichting was van de hand van interieurarchitecte Ingrid Nelissen, de echtgenote van Jean Biesmans. Geen overdaad met houten wanden in es of eik. “We zijn liefhebber van het strakke, maar wel met een warme vloer en het sneeuwwitte plafond. Het geheel is rustgevend met veel lichtinval, bewust met niet te veel ballast”, aldus Rudy Evens, die de familiale KMO aanstuurt.

Halflege wandkasten

Dat de medewerkers van Tectum Group een belangrijk kapitaal vormen voor de onderneming is al duidelijk als we de parking oprijden. Bij elke parkeerplaats staat een bord met een voornaam erop. “Inderdaad, voor alle medewerkers is er een voorbehouden parkeerplek. Die waardering uiten we ook bij de inrichting van onze kantoren. Toen het in de Vaartstraat te klein werd, maakten we plannen op in samenspraak met alle managers en werknemers. Zij hebben aangegeven hoeveel vierkante meter we nodig hebben vandaag en in de toekomst. Precies daardoor kreeg elk kantoor die lichtgrijze vloer en bestaat het voor het overige uit een sneeuwwit geheel van bureaus en wandkasten. Iedereen met een eigen kantoor mocht zijn of haar zegje doen over hoe hij het liefst de inrichting zag. Uiteraard binnen de grenzen van de strakke, rustgevende stilering die door Ingrid werd uitgetekend. We vroegen elke afdeling ook hoe ze hun totale inrichting zagen. Zo is de marketingafdeling één grote ruimte met een toogmeubel waar men samen kan staan en gedachten uitwisselen. De commerciële afdeling is ingedeeld in aparte ruimtes om ongestoord te kunnen bellen. Meubels werden per bureau op maat gemaakt met hier en daar een salontafeltje en twee zeteltjes erbij.”

Zoveel wandkasten? Voor dossiers, gekregen wijnkistjes en wat rommel? (Veert recht en opent de deuren één voor één) “Deze reeks mooie wandkasten zijn maar deels gevuld met klantendossiers en zo. Vroeger had ik altijd een hele verzameling met dikke klasseurs van elk bedrijf, maar dat is al jaren niet meer het geval, en dus is er behoorlijk wat lege ruimte. Alles is ook omzeggens digitaal georganiseerd in ons bedrijf. Dat er hier nog een paar stapeltjes papieren ligt, komt omdat ik redelijk wat achterstand heb die ik in de Kerstvakantie ga aanpakken en wegwerken. Om zo toch ook in lijn te geraken met de huispolicy van clean desk.”

Eenzame CEO aan de top
De rust op de tweede verdieping, maakt dat Rudy zijn bureau ook een inspiratieplek is. “Jazeker, ik zit hier dikwijls na te denken. Buiten de directiekantoren is er hier nog een state-of-the-art boardroom. Op de verdieping hierboven zitten Finance en HR. Beneden daarentegen is er meer drukte, met de vergaderzalen, en zo. Vermits Jean Biesmans veel in het buitenland vertoeft, net als een aantal andere directeuren-collega’s, gebeurt het al eens dat ik hier alleen zit in het directie-gedeelte.”

In het weekend zal je Rudy Evens zelden op kantoor aantreffen. “Dat hoeft ook niet, het is hier heel rustig op deze tweede verdieping. Af en toe ben ik er in het weekend, maar steeds minder en minder. Het weekend is er voor familie, toch? Ik heb thuis weliswaar ook een kantoor, wat zeker nu met het thuiswerken erg handig is, maar het is zeker geen 'man cave'. Mijn echtgenote maakt er trouwens ook gebruik van.”

En de management assistente dan? “Die is er niet. Jean en ik hebben wel tezamen een jaartje ofzo eentje ter beschikking gehad maar al snel bleek dat zij niet echt nodig was voor ons. Temeer daar ze steeds meer voor andere taken werd ingeschakeld. Nu doet de dame aan de receptie, Nadia, al die taken uitstekend. Zij beheert en kent mijn agenda, reserveert voor mij... (Beslist) Een directiesecretaresse is écht niet meer van deze wereld. Alles gebeurt immers steeds meer digitaal en daarbij, we willen ook geen afstand scheppen tussen elkaar en zeer bereikbaar zijn voor iedereen.”

Windhaan
Met iedereen bedoelt de topman ook de klanten en leveranciers. “Dit gebouw is niet alleen onze hoofdzetel, maar tevens dé plaats om mensen te ontvangen. We hebben een mooie boardroom en beneden een heel mooie bar met keuken. Daar kunnen we bezoekers via een traiteur een uitgelezen maaltijd aanbieden.”

Op het eerste gezicht geen groen in de bureaus... “Klopt, dat is hier overal zo. Vroeger hadden we wel veel planten, maar het onderhoud ervan was niet je dat. In de refter, bar en sociale ruimtes is er wel veel groen, en onze eigen daken en terrassen zijn groendaken.”

Moderne kunst daarentegen, bijna uitsluitend van Limburgse kunstenaars, treffen we wel overal aan: in de vergaderzalen, de inkomhal,.. het houdt niet op. Het gaat om werken van onder andere Piet Stockmans, een groot werk van Koen Vanmechelen in de inkomhal, van Bram Boo, Hugo Duchateau… Aan één schilderij in zijn bureau is Evens sterk gehecht. Het is een groot, kleurrijk schilderij van de hand van Jan Cobbaert. ”Het komt van bij Jean, die is net zals zijn twee zonen die het bedrijf overnamen, kunstminnend. Ik had het doek al 20 jaar in het vizier. (Fijntjes) Bij de verhuis in 2017 heb ik het hem afgeluisd. De ets bovenaan de kast kocht ik als kotstudent.”

Tombstones

In diezelfde open kast achter zijn bureau staan ook enkele beelden. Enkele tombstones zijn van dakbedekkingsfabrikant Firestone. (Snel) “Trofeeën, tja, daar doen we het uiteraard niet voor. Er zijn er nog wel enkele andere, maar ik hecht er persoonlijk niet veel belang aan. Met de voeten op de grond blijven dus, (lacht) zelfs als dakdekker... Hadden we de trofee van “Limburgse Onderneming van het Jaar” gewonnen, het was mooi geweest, maar het is goed zo. Kijk, waarvoor doe je het allemaal? Voor je familie tenslotte, toch?.” Zoals zijn mooie familiefoto’s ook aantonen...

Bijna onzichtbaar, links in de hoek, staat een fraaie haan op een smalle staaf opgesteld. “Dat is een windhaan, je weet wel, zo’n haan die op de torenspits van een kerktoren staat en de windrichting aanduidt. (Glimlacht) Een heel decoratief object dat perfect bij ons métier past. Als bedrijf ben je niet alleen bezig met groeien, ook het sociale telt. Daar hoort dus die Limburgse kunst bij. Fijn voor de medewerkers om in zo’n omgeving te werken, het is erg motiverend”, besluit Rudy Evens.