Ik wist even niet wat zeggen…
Ik had net mijn motovest dichtgeritst en mijn helm opgezet. Toen ik hem bedankte voor het interview en afscheid nam zei hij dat hij wel eventjes mee zou lopen tot op de parking. In het voorbij wandelen trok hij een lang stuk papieren tissue uit de dispenser die aan de muur hing. “Waar is dat voor nodig?”, dacht ik.
“Ik zie wel dat je een aangepaste regenbroek hebt”, zei hij, “maar het is toch altijd aangenamer om op een droog zadel te zitten.” Met de tissue veegde hij zorgvuldig alle regendruppels van mijn zadel. Tot vorig jaar had hij zelf met de moto gereden vertelde hij, en dus wist hij hoe een motard zich voelt bij regenweer.
De man waarover ik spreek is niet zomaar iemand. Zijn bedrijf won enkele jaren terug de Prijs Ondernemen van Voka en werd onlangs als enige onderneming uit onze regio nog genomineerd voor de Technology Fast 50 van Deloitte’s. Ik was zelfs al heel blij dat hij een uurtje tijd wou uittrekken om mij te woord te staan. Om maar te zeggen…
De hele rit naar huis bleef ik er aan denken. Ik realiseerde mij dan pas dat hij ook tijdens de rondleiding al regelmatig de tijd nam om grapjes te maken met zijn medewerkers. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer het tot mij doordrong dat ik nog zo een aantal ondernemers ken. En toevallig of niet toevallig zijn dat ook stuk voor stuk succesvolle mensen. Het zijn bedrijfsleiders die beseffen dat hun medewerkers hun grootste kapitaal zijn. En wat hen onderscheidt van anderen is dat ze er ook zo naar handelen.
Wie ze zijn? Ach… doet dat ertoe? Ik kan je alvast verklappen dat enkele van hen aan bod komen in de reeks videogesprekken met ondernemers die we vanaf vandaag publiceren op Made in Mechelen. Zo heb je een reden om te kijken…
Maar de moraal van het verhaal is: ‘een droog achterwerk zet een mens aan het denken.’
