Vele tientallen keren zag ik ze passeren de voorbije week. Mama links, papa rechts, en tussen hen in hun dochter of zoon. Alle drie netjes afgeborsteld en uitgedost in onberispelijke kledij. Die hadden ze nog net voor de start van de solden – dat was even zuur – nog ergens op de kop moeten gaan tikken. De coronacrisis had er namelijk voor gezorgd dat de bestaande garderobe gekrompen was.
Op de foto’s zag ik ouders die nog harder blonken dan hun netjes gepoetste schoenen. In de berichtjes die bij de foto’s hoorden werd kwistig gestrooid met woorden als ‘trots’, ‘fier’, ‘blij’ en alle overtreffende trappen ervan.
U raadt het al, het ging natuurlijk om jongeren die de voorbije week afstudeerden aan de middelbare school. Het mag gezegd, dat is een hele prestatie na het meest vreemde schooljaar ooit. En daar mag terecht op geblonken en geklonken worden.
Maar… ongewild moest ik toch ook denken aan al die ouders die geen berichtjes postten op Facebook of Instagram. Ik zag geen enkele keer een status als : ‘Onze zoon is niet geslaagd op school, maar we zijn toch trots op hem’ of ‘Onze dochter moet haar jaar overdoen, maar wij blijven haar volop steunen’.
Hoe komt het toch dat wij allemaal zo gefocust zijn op die punten en die A-attesten? Mijn ouders waren boos op mij als ik met een slecht rapport naar huis kwam, en ja, ik was ook boos op mijn kinderen toen die onvoldoendes haalden. Waarom? Geef toe, het leven draait vandaag toch al lang niet meer alleen om punten en diploma’s. De tijd dat je een diploma nodig had om het te kunnen maken is toch voorbij, niet? Ik ontmoette de voorbije maanden en jaren verschillende straffe ondernemers die het niet zo goed deden op school of die zelfs geen diploma behaalden.
Wat mij betreft mag men het vak ‘GOESTING’ toevoegen aan het lessenpakket. Wie daar een tien op behaalt zal een mooie beroepsloopbaan uitbouwen.
Voor alle jongens en meisjes bij wie het deze keer niet lukte wil ik besluiten met de woorden van Toon Hermans…
“En had je een mooi rapport?”, vraagt de buurvrouw op de stoep.
“Ja, een blauwe, in een plastic mapje.”
Leven dat is zien, leven dat is horen,
leven dat is weten dat je niet alleen voor punten bent geboren.
