Mag ik jou eerst en vooral een geweldig 2021 wensen. Laat ons hopen dat we de draad weer kunnen opnemen daar waar we hem vorig jaar op 13 maart lieten vallen.
Als grote muziekliefhebber kijk ik persoonlijk enorm uit naar de festivals. Voorlopig is het echter nog eventjes bang afwachten of het een muzikale zomer wordt. Niet alleen voor mij, maar vooral voor al die duizenden mensen uit de evenementensector.

Dat belet mij niet om ondertussen al te dromen van Rock Werchter, van Maanrock en van de Lokerse Feesten. Oh wat snak ik naar de heilige wei waar we dicht opeen gepakt staan te springen en te zingen op de tonen van onze favoriete bands. Ik ben zo één van die mensen die er vanaf de eerste minuut bij wil  zijn. Al van voor de deuren open gaan sta ik aan te schuiven.
Daarna onderga ik gewillig de fouillage aan de ingang en ik maak zonder morren mijn zakken leeg en drop de inhoud in een plastic zakje. Ik bied braafjes mijn rugzak aan voor inspectie en ik passeer langs de toegangscontrole waar men een armbandje rond mijn pols doet. Net voor ik de wei op kom is er nog één iemand die controleert of het wel stevig genoeg zit en vanaf dan… feesten!

Het verbaast mij iedere keer dat er op nauwelijks enkele uren tijd ongeveer 80.000 mensen dat ritueel ondergaan. Daarna gaan die ook nog allemaal drankbonnetjes kopen en drankjes afhalen. En toch heb ik in al die jaren amper een noot gemist omdat alles zo vlot gaat.

Stel je nu eens voor dat we niet zouden gefouilleerd worden, dat we onze zakken niet moeten leegmaken en onze rugzak niet moeten laten controleren. Stel je voor dat we in plaats van ons ticket, onze identiteitskaart moeten inlezen en dat we in plaats van een armbandje een prik zouden krijgen. Een korte berekening leert mij dat op ongeveer 100 dagen bijna de hele bevolking van ons land de revue zou zijn gepasseerd.

Of is dat allemaal te simpel?