made in made in

Bijzaak: ’t Stad en de parking…

Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.

Het is een nieuwsbericht dat u nog tegoed heeft van mij… 96 studenten Business Management en Supply Chain Management van de Thomas More Hogeschool uit Mechelen mochten dit voorjaar projecten uitwerken in opdracht van de Port of Antwerp. Woensdag werden de projecten voorgesteld tijdens een slotevenement.

De opdracht die ze kregen was om business modellen te ontwikkelen die de Antwerpse haven futureproof moesten maken. De studenten kwamen met verschillende innovatieve ideeën op de proppen, allemaal ‘Made in Mechelen’.

Gezien de latente aanwezigheid van een onderhuidse spanning tussen ’t stad en de parking was het toch een zeer succesvolle samenwerking. En… in de marge van deze opdracht leerden de studenten ook veel bij over de wereldhaven die Antwerpen ontegensprekelijk is.

Dat de haven tot ver buiten onze grenzen gekend is kon ik zelf vaststellen toen ik twee jaar terug met vakantie was in Colombië. Ik ontmoette er een kapitein van een groot containerschip. “Antwerpen?”, keek hij mij vragend aan. “Ja natuurlijk ken ik dat. Zie ik de lichtjes van de Schelde, dan gaat m’n hart meteen wat sneller slaan. Ik weet dat ze op mij staan te wachten. Aan de kaai zouden ze staan. Zie ik de lichtjes van de Schelde… wel, als het geen blauwe zwaailichten zijn, dan ben ik als een prins zo rijk.”

Tijdens een recent bezoek aan Antwerpen stond ik ook versteld hoe visionair de Antwerpenaars in de Middeleeuwen al waren. Je weet dat men Het Steen in zijn oorspronkelijke staat aan het herstellen is. Opmerkelijk toch dat men zelfs in de middeleeuwen al zulke modernistische architecten had.

Over modernistische bouwwerken gesproken… Ik weet niet of het waar is maar ik heb mij laten vertellen dat Antwerpen ooit getroffen werd door een zware tsunami met golven tot 30 meter hoog. Ik heb daar nooit bewijzen van terug gevonden tot ik het Havenhuis zag. Daar staat inderdaad nog een aangespoelde boot op het dak.

In dat Havenhuis werken een heleboel experten die de Mechelse studenten van Thomas More hielpen tijdens dit project. Ze waren bijna altijd beschikbaar met hun deskundig advies. ‘Bijna altijd’ want soms was het ook van… “Thomas More? Uit Mechelen? Ok, maar nu even niet… Eigen volk eerst.”

Ik kon tijdens het slotevenement zelf vaststellen dat er heel wat innovatieve projecten bedacht werden door de studenten. Spijtig genoeg is er onderweg ook eentje gesneuveld. Eén van de studententeams had een schitterend idee rond stadsdistributie, in de logistieke sector ook gekend als urban logistics. Ze noemden hun project ‘Let’s go urban’. Om onduidelijke redenen zijn ze er mee opgehouden. Jammer, want het ging nochtans om een zeer realistisch verdienmodel.

“Zij hadden tenminste al een kwalitatieve keuken. In Mechelen was dat niet het geval”, merkte een voetbalkenner en verantwoordelijke van de Haven fijntjes op.