“Ik ben afkomstig uit Tessenderlo, maar woonde in Bonheiden. Het was dus niet evident om een broodjeszaak te beginnen in Nijlen”, zegt Karina. “We waren onderweg naar het ziekenhuis toen we hier voor de spoorweg stonden en zagen dat er een pand te huur was. Het leek me wel interessant , maar ik kende Nijlen eigenlijk helemaal niet. Mijn vader, een duivenmelker, kende Nijlen omdat het een grote duivenbond had en het hier dus wel een goed dorp moest zijn.” (lacht)
In het begin had Karina het niet altijd makkelijk. “Ik was een alleenstaande moeder met twee kinderen. Dat was ook de reden dat ik een eigen zaak wou, zodat ik altijd thuis was voor hen. Als Limburgers praten we wat anders en we werden een beetje getest. Het is allemaal goed gekomen. (lacht) Ik schrok er wel van hoe groot het hier was. Er zijn veel scholen en andere broodjeszaken, maar het liep van in het begin goed. We moesten na tien jaar wel verhuizen omdat het pand verkocht werd, maar hadden geluk dat het hoekpand over het station vrijkwam. Sindsdien zitten we hier. Dit is nog beter gelegen, want het is heel open en mensen kunnen naar de treinen kijken. Dat vinden sommige klanten echt fascinerend.”
Koken voor René
De menukaart is in de loop der jaren wel veranderd. “We serveren nu ook warme gerechten, dat was in het begin beperkt. Ook granola, WW-gerechten en gezonde broodjes zijn erbij gekomen. Onze eigen specialiteiten zijn broodpudding en huisgemaakte koekjestaart. De aanleiding voor die warme gerechten is wel speciaal. René, een oude man die vanaf de eerste dag een vaste klant werd, had het niet altijd even makkelijk. We zijn voor hem warm eten beginnen maken. Hij apprecieerde dat heel erg en is vijftien jaar lang elke dag bij ons komen eten. Na een tijdje dachten we: ‘als we dat voor hem kunnen, kunnen we dat ook voor andere klanten doen’. René is enkele jaren geleden op 99- jarige leeftijd gestorven.”
Na twintig jaar is Karina het nog niet beu. “Elke dag is anders en ik hou vooral van het contact met de klanten. Sommige alleenstaanden komen naar hier voor het menselijk contact. Ook de schoolgaande jeugd en bewoners van het rusthuis met hun rollators komen tot bij ons. Ons publiek is dus heel divers. Maar ik denk niet dat ik het nog twintig jaar ga volhouden.” (lacht)
Zoon Yannis pikt in. “Schrijf maar op dat ik het nog dertig jaar wil blijven voortdoen. Ik ben er natuurlijk een beetje ingerold, maar het was mijn beste beslissing ooit. Ik vind het echt tof om te doen en we proberen ook altijd te vernieuwen. Soms denken we om iets van de kaart te halen, maar je kan er van op aan dat net dan een klant juist dat broodje of gerecht vraagt.”
Prijzen van twintig jaar geleden
In de feestweek zijn er enkele acties. “Elke klant krijgt bij een aankoop een tombolakaart en daar zijn mooie prijzen mee te winnen. Dat kan een jaar lang gratis broodjes zijn of een jaarabonnement bij onze buren van NRG-fitness, waarmee we regelmatig samenwerken. En volgende week verkopen we elke dag een broodje aan de prijs van twintig jaar geleden. Een Bicky Burger kost dan bijvoorbeeld slechts 2,5 euro. Binnen dertig jaar bel ik jullie op en zal een Bicky Burger opnieuw 2,5 euro kosten ter gelegenheid van ons vijftigjarig bestaan”, zegt Yannis lachend.
