De handtassenmicrobe heeft Marina al decennia flink te pakken. “Op mijn zestiende vroeg mijn moeder wanneer ik eindelijk eens een handtas zou dragen. Het is er pas op mijn achttiende van gekomen, maar sindsdien ben ik helemaal verkocht. Ik ben niet meer gestopt met kopen. Geen reisje of uitstap ging voorbij zonder dat ik er eentje meenam. Toen ik de laatste keer verhuisde, heb ik mijn handtassen zelfs apart van al de rest verhuisd, omdat ik niet wilde dat iemand zou zien hoeveel ik er had”, lacht ze.
“Mijn kinderen en man zorgden er soms voor dat ik op reis een bepaalde winkel niet zie, anders wisten ze dat ze minstens een uur kwijt waren. Het is sterker dan mezelf. Altijd is er een reden om er één extra te kopen. Ik denk dat het een soort verslaving is”, klinkt het.
“Wat die redenen dan wel zijn? Voor elke gelegenheid en voor elke outfit is er een andere geschikte handtas. Ik was vroeger een hardrocker en ik zorgde toen al dat ik bijpassende handtassen had bij mijn kleren. Ik ben trouwens altijd voor echte lederen handtassen gegaan, geen plastic. Leder spreekt me aan, het voelt goed, ruikt goed en is aangenaam om te gebruiken”, zegt ze.
Marina’s droom was om zelf haar eigen ontwerpen te verkopen in haar schoenwinkel in hartje Nijlen, die ze samen met partner Laurens openhoudt. “Ik lanceer mijn eigen collectie dinsdag. Ik heb een 25-tal lederen handtassen, die tussen de 50 en 150 euro kosten. Ik maak ze helemaal zelf in mijn naaiatelier thuis. Uit één stuk leder krijg ik vier of vijf handtassen. De handtassen die uit hetzelfde vel komen, geef ik dan een andere naam, een soort collectie. Ik werk mijn ontwerpen op voorhand trouwens niet helemaal uit, ik werk zonder strak afgelijnd plan. Ik steel met mijn ogen op de grote beurzen, daar haal ik mijn inspiratie uit”, vertelt Marina.
Veel uren in naaiatelier
Het maken van de handtassen beperkt zich bij Marina trouwens niet tot de sluitingsdagen van de schoenwinkel. “Ik kijk écht niet graag tv. Ik zit veel liever in mijn naaiatelier dat ik in één van de vroegere kinderkamers heb gemaakt. Daar kom ik tot rust, daar kan ik me ontspannen. ’s Avonds vind je mij daar dus heel vaak terug.”
Marina kijkt uit naar de komst van de eerste klanten aan wie ze de troeven van haar handtassen kan uitleggen. “Het is spannend en stressy om deze stap te zetten, ik ben heel benieuwd naar de reacties. Ik ben nu vooral blij dat het er echt van gekomen is om deze stap te zetten. Je bent nooit te oud om dromen uit te laten komen”, besluit ze met haar levensmotto.
