Van Bogget Reizen uit Verrebroek is een familiebedrijf pur sang. 68 jaar geleden richtte Jozef Van Bogget het bedrijf al op. 1956 was namelijk het jaar dat de werken aan het Atomium in Brussel startten, in voorbereiding voor de Wereldtentoonstelling die er twee jaar later zou plaatsvinden. Om het monument te bouwen, waren er heel wat werkkrachten nodig, en die kwamen onder anderen uit Verrebroek.
Jozef Van Bogget was een van die werkmannen. Samen met zijn collega’s moest hij dagelijks van en naar Brussel geraken om er mee te bouwen aan wat Expo ‘58 zou worden. Geen evidentie, wetende dat een enkele rit ongeveer zestig kilometer is. Jozef bedacht een oplossing en kocht een bus. Daarmee kon hij samen met zijn dorpsgenoten op een comfortabele manier van en naar het werk in Brussel gaan. Maar die bus zat elke dag stampvol en was vrijwel direct te klein. Jozef Van Bogget schafte een tweede bus aan, en zo werd Van Bogget Reizen geboren.
Dag en nacht
Jean Van Bogget nam het bedrijf als oudste van zes kinderen over. “Hij heeft de zaak uitgebouwd en groot gemaakt”, vertelt zijn dochter Nathalie Van Bogget. “Intussen is van Bogget Reizen ook een reisbureau geworden met een kleine twintig bussen in de vloot. We deden heel veel busreizen voor verschillende doeleinden, van skireizen tot schoolvervoer. Papa was dag en nacht bezig met de zaak. Tot zijn zestigste deed hij nog nachtvervoer naar de luchthaven van Zaventem, om dan overdag nog schoolvervoer te doen en zich ’s avonds over de planning te buigen. Hij heeft zich bijna doodgewerkt, tot zijn gezondheid het niet meer toeliet om zelf nog met de bus te rijden. Omdat de zaak was opgericht door z’n vader, werkte hij er met veel trots, net zoals wij.”
Bussen kuisen
De zaak speelde een zeer grote rol in de familie Van Bogget, en dat zal wellicht nog vele jaren zo zijn. “Wij zijn opgegroeid in het bedrijf”, zegt Nathalie. “Samen met mijn broer Johan en zus Ilse mocht ik veel meehelpen om bijvoorbeeld bussen te kuisen. Papa was zowat de papa van de hele familie, en was gekend in heel het Waasland. Ook bij de chauffeurs was hij enorm geliefd en het verlies is dus enorm.”
Omdat Jean Van Bogget aan de ziekte van Parkinson leed, kon hij de laatste jaren niet meer actief deelnemen en werd de zaak doorgegeven aan broer Karl en zus Martine Van Bogget. “Vier jaar geleden droeg hij de fakkel over aan mijn tante en nonkel”, zegt Nathalie. “Zij runnen de zaak nu. En al werk ik er zelf nu niet, staat de poort wel altijd open.”
