De pan-Europese vermogensbeheerder Candriam, die eind september 78 miljard euro onder beheer had, hield op 4 december de macro-economische toestand en de vooruitzichten voor 2015 tegen het licht. Made in Oost-Vlaanderen luisterde aandachtig naar de gedetailleerde en goed gedocumenteerde uiteenzettingen van chief economist Anton Brender en econome Florence Pisani en zet voor u op een rijtje wat u er als ondernemer moet uit onthouden. In deze vierde aflevering staan we stil bij de situatie in de groeilanden. En die ziet er niet echt rooskleurig uit.Voor de bedrijven die op de zogenaamde opkomende markten mikken, is het belangrijk om daar rekening mee te houden.
“De situatie in de groeilanden”, zo zegt Anton Brender, “is bijna even erg of erger dan ten tijde van de crisis van 2008. Zowat alles wat tegen kan zitten voor de groeilanden zit ook tegen. In de eerste plaats zijn ze nu het voornaamste slachtoffer van de door de Chinese overheid aangestuurde terugval van de groei in China – de overheid streeft daar immers met een gewilde en goed georchestreerde vertraging van de economie naar een economie die meer afhankelijk wordt van de binnenlandse vraag dan van de buitenlandse kamitaalinstroom – terwijl ze daar vroeger het grootste voordeel uit haalden. Maar ook forse daling van de olkieprijs en van de grondstoffenprijzen, de koersstijging van de dollar en de koersdaling van de yen spelen de groeilanden parten.”
Dat is dermate het geval dat we volgens Brender misschien nog niet echt van een deviezenoorlog kunnen spreken, maar toch al van een situatie waarin die niet veraf meer is. “Groeilanden kunnen niet anders dan alles in het werk stellen om hun munt zo goedkoop mogelijk te houden”, zegt hij nog. “In theorie zou een goedkopere munt hun export een duwtje in de rug moeten geven, maar de koersdalingen hebben voorlopig ook een niet te onderschatten negatief effect, namelijk dat de producten die ze invoeren een stuk duurder worden en dat hun buitenlandse schulden aan het stijgen zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zowat alle groeivooruitzichten voor de opkomende landen neerwaarts worden bijgesteld. Temeer omdat ze ook bjna allemaal nog met specifieke problemen kampen, zoals de hoge inflatie in Brazilië, de te sterke afhankelijkheid van buitenlands kapitaal in Taiwan en Turkije en de westerse sancties tegen Rusland. De groeilanden zullen niets anders kunnen dan de komende jaren hun groeimodellen herdefinëren.”
Voor bedrijven die veel zaken doen met groeilanden komt het er volgens Candriam volgend jaar dan ook op aan om niet alleen geen te hoge verwachtingen te koesteren, maar om bovendien van land tot land grondig de situatie te evalueren.
