GENT – Nadat ze met ‘Boek van mijn leven’ het levensverhaal van mensen en bedrijven in een mooie boekvorm goot, komt Eveline Coppin nu met een nieuw initiatief. De Gentse oud-journaliste interviewt mensen die niet lang meer te leven hebben en geeft hun essentie weer in een op maat gemaakt boek. Met haar tweede onderneming ‘Wat ik nog zeggen wou’ wil Eveline het taboe rond de dood doorbreken.
“Ik heb erg veel aan mijn schoondochters woorden. Ik zou ze alsmaar herlezen, omdat ze me helpen het verdriet een plaats te geven.” Het zijn de woorden van Lut Dejaeger, schoonmoeder van de Oost-Vlaamse Annabel Vereecke. Het boek waarop ze doelt is ‘Liefde overstijgt alles’. Dat is geschreven door Eveline Coppin, oprichtster van ‘Wat ik nog zeggen wou’. Met haar unieke onderneming voert ze gesprekken met mensen die niet lang meer te leven hebben en giet ze hun woorden in boekvorm.
Eveline Coppin ging op initiatief van Annabels tweelingzus in gesprek met de 39-jarige Annabel toen die voelde dat ze nog maar enkele weken te leven had. “Ik wou vooral graag aan mijn zesjarige zoontje uitleggen wie zijn mama is. Ik wou hem laten weten wat het leven me heeft geleerd, waar ik trots op ben, wat mijn valkuilen waren en wat ik hem toewens. Hij is te jong om dat nu al te begrijpen. Ik ben blij dat er zwart op wit ook zal staan hoe blij ik ben dat hij in mijn leven is gekomen en hoe graag ik hem zie”, vertelde Annabel half maart na het gesprek. De gedrukte versie van het boek heeft Annabel jammer genoeg niet meer kunnen inkijken, want amper drie weken na het gesprek stierf ze aan de gevolgen van uitgezaaide borstkanker.
Praten over de dood is niet dodelijk
Zo’n gedrukte geestelijke nalatenschap is een tastbare en blijvende herinnering voor de nabestaanden. Als de persoon nog leeft, kan het boek een hulpmiddel zijn om met mensen in de omgeving in gesprek te gaan rond leven en dood. “Dichte familieleden vinden het immers soms te moeilijk en confronterend om het aanstaande overlijden van een dierbare op te brengen in een gesprek”, weet Eveline Coppin. “Die gesprekken vergroten nochtans de verbondenheid met hun omgeving.”
Eveline ziet het als haar missie om het taboe rond de dood te doorbreken. “Praten over de dood is niet dodelijk”, zegt ze. “Integendeel! Eigenlijk is het niet-praten over de dood, zeker als de komst daarvan vaststaat, veel vreemder. Uit onderzoek blijkt eveneens dat mensen makkelijker hun einde accepteren en met een beter gevoel doodgaan als ze achterom hebben gekeken en zich focusten op al het positieve dat ze in de wereld hebben gezet.”
‘Voor altijd verbonden’-schrijfboek
Eveline Coppin beseft dat niet iedereen de middelen heeft om een boek door haar te laten neerpennen. Daarom ontwierp ze het ‘Voor altijd verbonden’-schrijfboek. Dat 82 pagina’s tellende invulboek bestaat uit twee identieke delen. In elk deel staan er vier stap voor stap uitgelegde schrijfopdrachten die de schrijver helpen om de betekenis van de relatie met de ontvanger van het boek onder woorden te brengen. Daardoor kunnen er schone gesprekken op gang komen. Diegene die het boekdeel cadeau krijgt, krijgt op zijn beurt de kans om diezelfde schrijfopdrachten te vervolledigen.
“Zo’n altijd verbonden-boek, dat bovendien gratis beschikbaar is, is een vernieuwend initiatief”, benadrukt Robert Geeraert, gastprofessor Welzijnsbeleid bij Erasmushogeschool Brussel. “Verbindende initiatieven om mensen bij wie de dood voor de deur staat zijn zo nodig! Ik denk dat veel woonzorgcentra, palliatieve en oncologische diensten hiermee aan de slag kunnen.”
Het Voor Altijd Verbonden-boek is zonder enige verplichting te downloaden op www.watiknogzeggenwou.be.
