Het was vader Wim Versteden die slagerij Veeakker opende in de Zwartzustersstraat in Leuven. In 2009 verhuisde de winkel naar de Slachthuislaan en sinds 2013 kregen Wims zonen Jan en Wout de leiding over de zaak. Tien jaar later moesten beiden een moeilijke beslissing nemen over de toekomst van het bedrijf.
“Helaas zullen we de fysieke winkel binnenkort sluiten”, zegt medezaakvoerder Wout Versteden. “Alle kosten zijn enorm gestegen door de verschillende crisissen, en dus moesten we het geweer van schouder veranderen. We konden onze prijzen verhogen, maar wij willen allesbehalve een eliteslager zijn. Daarnaast was het ook geen optie om aan kwaliteit in te boeten. Daarom kozen we volledig voor onze thuisleveringsdienst.”
Industrieterrein
Die dienst, die nog langer meegaat dan de fysieke winkel, blijft dus wél voortbestaan. “Het toogstuk in Leuven verdwijnt daardoor, en we ontvangen ook geen klanten meer”, gaat Versteden verder. “Met de thuisleveringsdienst kunnen we efficiënter werken, en er komt ook een nieuwe webshop. We hebben al met de klanten besproken dat we de eerste weken voor elk bedrag zullen leveren. Als we daar later moeten op terugkomen, zullen we dat ook heel duidelijk communiceren.”
“Stel dat je na een tijd merkt dat je heel grote afstanden moet afleggen voor kleine bestellingen, zullen we ook ingrijpen. Op termijn gaan we ook op zoek naar een geschikter pand waar we al onze bedrijfsactiviteiten kunnen combineren. Dan denken we eerder aan een industrieterrein. Door de reorganisatie moeten we helaas afscheid nemen van één werknemer, en dat was ook een enorm moeilijke beslissing.”
‘Klanten groeien op’
Hoewel de Veeakker dus kan blijven voortbestaan, zal de fysieke winkel toch erg hard gemist worden. “Ik vond het altijd een cliché als zelfstandigen bij het afscheid nemen van hun zaak zeggen dat ze de klanten het meest gingen missen, maar ik kan nu wel bevestigen dat dit bij ons toch ook zo zal zijn”, klinkt het.
“Als we verhuizen naar een industrieterrein zal er ook veel minder klantencontact zijn. Ik sta al tien jaar mee in de winkel, en ik zag doorheen de jaren klanten onbewust opgroeien. Ze kwamen in onze slagerij hun hart luchten. We hebben gelachen, veel gesprekken gevoerd en soms ook samen een traan gelaten. Het is dus wel echt jammer dat we hen niet meer zo vaak zullen zien. Al konden we niet anders dan deze stap zetten.”
