Het werd een druk en emotioneel einde van 2022 voor Martine Lagrin (61) van de gelijknamige bakkerij Martine langs de Brusselsesteenweg in het centrum van Zellik. Want niet alleen kwamen heel wat mensen hun bestelling voor de overgang naar het nieuwe jaar halen, de trouwe klanten kwamen ook afscheid nemen.
Want na meer dan 35 jaar zetten Martine en haar man Marc De Knop (63) er een punt achter. “Mijn man sukkelt met zijn gezondheid en ik mag officieel met pensioen”, vertelt de bakkersvrouw, die zelf jarenlang de klanten bediende in de zaak.
In de jaren tachtig namen Marc en Martine bakkerij De Knop over. “65 jaar geleden zijn Marcs ouders hier gestart met de bakkerij De Knop. Ook zijn zus hield de bakkerij nog enkele jaren open, nadien namen wij over. We hebben zelfs nog een tijd achter de bakkerij gewoond. Ondertussen werkt onze zoon Michaël (38) al zestien jaar mee in het atelier. Het is dus al de derde generatie die hier aan de slag was.”
Naar Essene
Maar die derde generatie zet de bakkersstiel niet verder in Zellik. Begin november opende Michaël samen met zijn broer Jonas (23) bakkerij De Knop langs de Ternatsestraat in Essene. “De tijden veranderen en met twee leven van een bakkerij in Zellik, zou moeilijk zijn. Er is veel concurrentie van enkele superettes en in het centrum zijn ingrijpende wegenwerken aan de gang”, geeft Martine als reden aan voor de verhuizing.
Trouwe klanten die willen blijven genieten van het verse brood en de lekkere patisserie van de familie De Knop, zullen dus een ommetje moeten maken. “En sommigen gaan dat ook doen”, is Martine opgetogen. “De smaak en de kwaliteit blijven daar inderdaad dezelfde. Enkel onze specialiteit, de Zellikse koek, kreeg nu de naam De Knopkoek.”
Gemengde gevoelens
Maar zaterdagavond kwam dus een einde aan het Zellikse verhaal. “Het werd een bewogen dag en week”, vertelt een geëmotioneerde Martine. “De trouwe klanten sprongen nog eens binnen met een attentie of gewoon om een knuffel te geven. Maar zelf wil ik ook al mijn trouwe klanten bedanken voor de jarenlange steun.”
“De klanten vinden het zeer jammer dat we sluiten. We waren dan ook de laatste warme bakker in Zellik. Maar ze weten ook hoe hard ik ervoor gewerkt heb. Nooit tegen mijn goesting en altijd voor tweehonderd procent.”
Einde van een tijdperk
Martine nam dan ook met gemengde gevoelens afscheid. “Dit is geen einde van een hoofdstuk maar van een tijdperk. Het zal vreemd zijn. Ik ken dat ook niet, thuis zitten op een zondag. De bakkerij, dat was altijd mijn leven. Ik zal moeten leren genieten. Maar nu zal ik meer tijd hebben voor mijn kleindochter Anna van drie maanden. En ik zal ook nog geregeld helpen in de bakkerij van de jongens in Zellik”, maakt Martine alweer nieuwe plannen.
En de nieuwe eigenaar van het pand in Zellik zou, na enkele verbouwingen, ook een zaak starten waar brood verkocht wordt. “Zo staan de klanten in Zellik toch niet helemaal in de kou.”
